در دنیای بازی‌های مسابقه‌ای که تحت سلطه شبیه‌سازهایی مانند سری سالانه F1 از کدمسترز (که اکنون تحت مالکیت EA قرار دارد)، سری فورتزا موتور اسپورت و یا گرن توریسمو هستند، هراز چندگاهی عناوینی عرضه میشوند که رویکردی متفاوت را دنبال میکنند. Formula Legends، محصول استودیوی 3DClouds نیز از این دسته عناوین -حداقل در ظاهر- محسوب میشود؛ یک بازی آرکید بدون لایسنس (مجوز استفاده رسمی) است که سعی دارد تاریخچه پر افتخار فرمول یک را با ظاهری کارتونی مانند به تصویر بکشد. بازی مجموعه‌ای از مسابقات فرمول یک را در دسته بندی های تاریخی ارائه می دهد. از رقابت های هیجان انگیز دهه 60 گرفته تا نمایش قدرت در رقابت های دهه 2020. نتیجه، عنوانی است که به طور غیر قابل انکاری از عشق به این ورزش دوست‌داشتنی سرچشمه می‌گیرد، اما مشکلات فنی، گیم‌پلی ناپایدار و ایرادات گوناگون، آن را از تبدیل شدن به عنوانی بی نقص بازداشته اند.

ناکام در رسیدن به خط پایان

این نقد و بررسی بر اساس نسخه‌ مخصوص منتقدین، و پس از 8 ساعت تجربه‌ بازی در پلتفرم PlayStation 5 انجام شده است.

سفری به تاریخچه فرمول یک

در هسته خود، بازی Formula Legends نامه‌ای است عاشقانه به رقابت های اتوموبیل رانی فرمول 1 که توسط توسعه‌دهندگانی ساخته شده که به وضوح هواداران پروپاقرص این رقابت ها بوده اند. اصلی ترین مد بازی، حالت داستانی (Story Mode) آن است که تاریخچه این ورزش را به دهه‌ها تقسیم کرده و هر دهه به دوره‌های اولیه، میانی و پایانی تقسیم می‌شود. این ساختار به شما این امکان را می‌دهد تا تحول رقابت ها و اتومبیل های فرمول یک را مرحله به مرحله تجربه کنید: از ماشین‌های خام و کم‌قدرت دهه ۱۹۶۰ که با موانع کاهی و مناظر روستایی احاطه شده‌اند، تا هیولاهای پیشرفته هیبریدی دهه ۲۰۲۰ که مجهز به سیستم DRS (در اینجا WRS نامیده می‌شود) و مدیریت انرژی هستند. ماشین‌ها به طور واقعی تکامل می‌یابند—مدل‌های قدیمی‌تر با موتورهای V10 غرش می‌کنند، در حالی که ماشین‌های مدرن با صدای آشنای (و تا حدی ناامیدکننده) توربو-هیبرید زوزه می‌کشند. بازی همچنین از فیلتر های بصری خاص نیز بهره میگیرد تا حس و حال مسابقات قدیمی‌تر که ظاهری گرم تر داشتند (به مانند نمایشگر های CRT قدیمی) تا مسابقات مدرن تر با رنگ های زنده تر هستند را شبیه سازی کرده و تفاوت های کلی را ملموس تر نمایند.

از آنجا که هیچ مجوز رسمی از FIA وجود ندارد، همه چیز با نسخه بدل و گاها طنزشان جایگزین شده اند. تیم ها با نام هایی همچون فرنزو و مک لادن برای فراری و مک لارن و رانندگان نیز با نامهایی چون لوئیس همرتون، مارلوس سائز و مایک شومیکر برای لوئیس همیلتون، کارلوس ساینز و مایکل شوماخر خطاب میشوند. پیست‌ها نیز به همین ترتیب هستند. مسیرهای الهام گرفته شده از پیست های واقعی مانند مونزا، اسپا، ابوظبی و یا موناکو که از مسیرهای جنگلی و شهری تشکیل شده اند. همانند مدل واقعیشان اما با کمی تغییرات. بسیاری از این پیست ها نیز در نسخه‌های متعدد (قدیمی، کلاسیک، مدرن) طراحی شده اند که بازطراحی‌ها و تغییرات دنیای واقعی را منعکس می‌کنند، مانند انتقال از پیست خیابانی آدلاید به پارک آلبرت ملبورن در استرالیا.

بسیاری از محتوای بازی در ابتدا قفل هستند و با بازی کردن و طی کردن مراحل بخش داستانی میتوانید پیست ها، اتومبیل ها و رانندگان بیشتری را دریافت کنید. برای اینکار البته نیازی نیست که به ترتیب زمانی کل تاریخ را طی کنید؛ میتوانید در انتهای هر دوره ای که بازی میکنید بازه تاریخی را تغییر داده و بازه انتخابی خود را بازی کنید. اقدامی که از تکراری شدن بازی تا حد زیادی جلوگیری کرده است.

مسابقات آرکید با جاه‌طلبی‌های شبیه‌سازی

روی پیست، Formula Legends قصد دارد ترکیبی جذاب و جاه طلبانه ارائه دهد: ظاهری آرکید مانند و کارتونی با باطنی حرفه ای و شبیه سازی. در نگاه اول بازی کنترلی سریع و سبک دارد با مدل‌های کارتونی که مانند ماشین‌های اسباب‌بازی پیشرفته حرکت می‌کنند. می‌توانید کمک‌های ترمز و سیستم کنترل کشش را (Traction Control) فعال کنید تا بازی کمی آسان تر نیز باشد. اما در پس این ظاهر ساده، مکانیزم‌های شبیه‌سازی نهفته است: مکانیزم هایی مانند انتخاب نوع لاستیک (نرم برای سرعت، سخت برای دوام) و میزان فرسودگی آنها شما را وادار به انتخاب استراتژی مناسب می‌کند. همچنین مدیریت سوخت نیز توقف در پیت را ضروری می‌سازد و آب‌وهوای پویا چالش مسابقات را افزایش می‌دهد. جریان پس‌رو (Slipstream)، مدیریت باتری و اعمال جرائم بخاطر برخورد ها یا خارج شدن از پیست که مسابقات را به تجربه‌ای دشوار تر تبدیل می‌کنند. توقف‌های پیت حتی شامل یک مینی‌گیم سریع برای تعویض لاستیک‌ها هستند که حس فوریت را القا می‌کند.

وقتی همه چیز درست کار میکند، مسابقات جذاب هستند؛ عبور از پیچ های پی در پی، استفاده از WRS برای سبقت گرفتن و یا بازگشت به پودیوم پس از یک تصمیم ریسکی در پیت، واقعاً لذت‌بخش است. با این حال اما، گیم‌پلی بازی مشکلات ریز و درشت بسیاری دارد. کنترل بازی تأخیر قابل‌توجهی دارد که باعث می‌شود در پیچ های تند و یا در سرعت های بالاتر، کند و با خطا به نظر برسد، به‌ویژه در پیست های باریک تر مانند پیچ‌های موناکو. این تأخیر ورودی علاوه بر مشکل ساز شدن در پیچ ها، در برخورد با دیگر اتومبیل ها نیز آزاردهنده است و کنترل سرعت بالای بازی با عملکرد کند کنترل ورودی در برخی مواقع نزدیک به غیر ممکن میشود.  هوش مصنوعی اتومبیل های رقبا نیز به شدت عملکرد ناپایداری دارند. در برخی مسابقات بسیار پرتلاش و چالش برانگیز هستند اما در برخی دیگر بی اثر. در حدی که به راحتی و بدون هیچ دردسری می توان پیروز شد.  برخورد ها نیز به شکل بسیار سخت گیرانه ای تنبیه میشوند (چه از بعد گیم پلی و چه از بعد قوانین) و یک برخورد کوچک می‌تواند شما را دور مسابقه و پیست خارج کند. این درحالی است که ماشین های تحت کنترل هوش مصنوعی اغلب بدون مشکل به مسیر خود ادامه میدهند.

شاید بزرگترین مشکل بازی اما عدم وجود هیچگونه حالت چندنفره باشد. بازی چه در حالت آفلاین و چه آنلاین فاقد مدهای چند نفره و حتی لیدربورد های مرتبط است. عنوانی که به شدت پتانسیل تبدیل شدن به یک بازی چند نفره را داشت اما به یک تجربه تک نفره محدود میشود که با توجه به مشکلات ذکر شده پس از مدتی روند یکنواخت و تکراری به خود میگیرد.

ظاهری جذاب از دور

از نظر بصری، بازی Formula Legends با ماشین‌های شبه اسباب بازی خود بسیار جذاب بنظر میرسد، اما با نگاه دقیق تر می توان مشکلات فنی بسیاری در آن دید. بازی هرچند با نرخ فریم تقریبا ثابت 60 اجرا میشود، اما از نظر بارگذاری بافت ها و اشیا محیط به کندی عمل میکند و برخی اوقات در حین مسابقات اجزا و جزئیات محیطی بارگذاری میشوند. سبک طراحی بازی نیز در برخی اوقات بیش از اندازه ساده بنظر میرسد و شاید وجود برخی جزئیات بیشتر می توانست بر جذابیت بصری بازی بیش از پیش بیافزاید.