برخی آثار ویدئویی تنها یک «بازی» نیستند؛ بلکه آن‌ها بخشی از حافظه‌ی جمعی گیمرها هستند. The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered دقیقاً از همان دست تجربه‌ها است. اکنون، با بازسازی‌ای وفادار اما به‌روز، این عنوان کلاسیک بار دیگر و پس از 19 سال بازگشته تا جادوی خود را از نو عرضه کند. با نقد و بررسی آبلوین ریمسترد همراه کریتیک‌لنز باشید.

«افسانه‌ها نمی‌میرند»

این نقد و بررسی بر اساس نسخه‌ مخصوص منتقدین، و پس از 30 ساعت تجربه‌ بازی در پلتفرم PS5 انجام شده است.

از نخستین لحظه‌ای که بازی آغاز و موسیقی افسانه‌ای Jeremy Soule در فضا طنین‌انداز می‌شود، مخاطب به صورت ناخودآگاه در میان خاطرات و احساساتی گم می‌شود که سال‌ها پیش تجربه‌شان کرده بود. همان تم‌های موسیقایی، این‌بار با کیفیتی بهتر و به‌روز شده، همچنان همان بار حسی را منتقل می‌کنند و گویی هیچ‌گاه از ذهن شنونده محو نشده بودند. Oblivion Remastered در دورانی بازگشته که اغلب نقش‌آفرینی‌ها بیشتر به «قصه‌گویی تعاملی» گرایش یافته‌اند تا یک تجربه‌ی «نقش‌آفرینی واقعی». در حالی که بسیاری از عناوین امروزی سعی دارند با روایت‌های خطی و رویدادهای سینمایی بازیکن را هدایت کنند، این بازی همچنان بر اصول بنیادین سبک RPG یعنی «انتخاب» و «آزادی در تجربه» پایبند مانده است. نسخه‌ی ریمستر شده‌ی آبلوین بیش از اینکه یک بازگشت به گذشته باشد، یک تلنگر و گوشزد کردن ریشه‌ها است. آیا مخاطب امروزی آن را می‌پذیرد؟

Cyrodiil هنوز نفس می‌کشد!

همه‌چیز از دل تاریکی آغاز می‌شود؛ هنگامی که امپراتور Uriel Septim در شب حمله‌ای مرموز به قتل می‌رسد، تاج و تخت امپراتوری Cyrodiil بی‌وارث می‌ماند و دروازه‌های دوزخ (موسوم به Oblivion) به دنیای انسان‌ها گشوده می‌شوند. آتش و آشوب از شکاف‌هایی سر برمی‌آورند که پیش‌تر تنها افسانه بودند، و سرنوشت جهان بر دوش قهرمانی بی‌نام می‌افتد؛ کسی که نه از خون اشراف است، و نه از تبار قدرت، بلکه از دل سیاه‌چال، سفر حماسی و نقش‌آفرینی خود را آغاز می‌کند.

اما از این‌جا به بعد، دیگر همه‌چیز به انتخاب‌های تو بستگی دارد؛ تویی که قصه را ادامه می‌دهی، و این جهان را به سوی نجات یا سقوط به پیش می‌بری.

بسیاری از بازی‌های جهان‌باز تلاش می‌کنند حس زنده‌بودن را القا کنند، اما در بازی The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered، این حس تنها یک ادعا نیست. شهرها نفس می‌کشند، جنگل‌ها زمزمه می‌کنند، و دشت‌ها آرام‌آرام بازیکن را در خود فرو می‌برند. از همان قدم‌های نخست در Imperial City، چیزی در فضا وجود دارد که آشنا به‌نظر می‌رسد؛ نه از جنس تکرار، بلکه از نوعی دلبستگی عمیق و یادآوری خاطرات گذشته و دوردست. Oblivion Remastered کوشیده است تا ماهیت و ساختار محیط‌های نسخه‌ی اصلی را همانگونه که بودند حفظ و در عین حال، بافت‌ها، نورپردازی، و جزئیات را به‌روز کند. حاصل کار، جهانی‌ست که در آن هر منطقه شخصیت دارد، و هر مسیر، ماجرایی نفهته است. طراحی هنری هنوز به همان سبک خاص Bethesda وفادار مانده، با همان سایه‌های تیره، همان مقدار لودینگ (!)، همان جنگل‌های خیس، و روستاهایی که انگار از دل خاطرات گذشته ما بیرون آمده‌اند. اما شاید آن‌ چه بیش از هر چیز دیگری تجربه‌ی TES IV: Oblivion Remastered را خاص می‌کند، همانطورکه پیش‌تر اشاره کردم موسیقی محشر بازی است. قطعات موسیقی آبلوین ریمستر با همان هارمونی‌های آرام و فضاسازی عاطفی، هنوز هم پس از سال‌ها توانایی این را دارند تا بازیکن را کاملاً در فضای بازی غرق کنند. هر منطقه، تم موسیقایی خاص خود را دارد و هیچ‌چیز در تجربه‌ی بازی به اندازه‌ی هماهنگی صدا با تصویر، حس حضور واقعی در دنیای «سایرو‌دیل» را زنده نمی‌کند. جهانی که نه به ‌زور جلوه‌های بصری، بلکه با لطافت نُت‌ها و حس موسیقایی‌اش، بازیکن را کاملا مجذوب خود می‌سازد.

تاب‌آوری در زمان

گیم‌پلی Oblivion Remastered تغییرات بنیادینی نسبت به نسخه‌ی اصلی نداشته است. اگر با نسخه‌ی اولیه آشنا باشید، به‌طور طبیعی با همان سیستم، مکانیک‌ها و پیچیدگی‌ها روبه‌رو خواهید شد. این موضوع می‌تواند نکته‌ای مثبت باشد، زیرا سیستم گیم‌پلی آبلوین به طرز شگفت‌انگیزی هنوز هم جذاب است و طرفداران RPGهای کلاسیک حسابی با آن عشق خواهند کرد. با این حال، اگر به استانداردهای امروزی نگاهی بیندازیم، می‌توان به وضوح مشاهده کرد که برخی جنبه‌ها از زمان خود عقب مانده‌اند.

با وجود بهبودهایی در سیستم مبارزات و لول‌آپ و کلاس‌بندی‌ها، این بازی در مقایسه با بازی‌های معاصر در زمینه‌ی مبارزات RPG نمی‌تواند رقابت کند. برای مثال من اخیرا عنوان Avowed را (به عنوان یک نقش‌آفرینی مدرن) تجربه کرده‌ام؛ سیستم مبارزات این بازی بسیار پویاتر و روان‌تر بود. مبارزات Oblivion در حال حاضر بیشتر به سبک قدیمی خود باقی مانده است. حرکات محدود، ضربات ابتدایی و بدون اثر برخورد آنچنانی و با سرعت نسبتا پایین، و نبود تنوع تاکتیکی که امروزه در بازی‌های نقش‌آفرینی مشاهده می‌شود، از جمله نقاط ضعف و دشواری‌هایی هستند که آبلوین ریمستر _این پیرمرد 19 ساله!_ با آنها دست و پنجه نرم می‌کنند.

با این حال، نکته‌ای که در این زمینه جلب توجه می‌کند، این است که سیستم مبارزه در Oblivion به‌نوعی یادآور دوران خاصی از بازی‌های RPG است که در آن «نقش‌آفرینی» به معنای واقعی کلمه وجود داشت. این بازی از سرعت و مبارزات سینمایی دوری کرده و به بازیکن اجازه می‌دهد تا به‌طور عمیق‌تر و از منظر استراتژیک درگیر مبارازت بازی شود.

اگرچه سیستم مبارزات در این بازی ممکن است از استانداردهای امروزی فاصله داشته باشد، اما همچنان به ‌واسطه‌ی زیبایی بصری _که در ادامه بیشتر به آن خواهیم پرداخت_ همچنان جذابیت خود را حفظ کرده است.

هنوز به خاطر می‌آوریم…

همانگونه که اشاره شد Oblivion Remastered تغییرات عمده‌ای در سیستم گیم‌پلی نسبت به نسخه‌ی اصلی ایجاد نکرده است؛ اما با این وجود، چیزی که باعث تمایز این سیستم از بازی‌های هم‌سبک می‌شود، قابلیت بازی به شیوه‌های واقعا متفاوت و متنوع است. برخلاف بسیاری از RPGهای امروزی که در آن‌ها بازیکن معمولاً یک روش خاص برای مبارزه و پیشرفت انتخاب می‌کند، در Oblivion Remastered شما می‌توانید از انتخاب‌های متنوعی بهره ببرید. می‌توانید به عنوان یک جنگجو با استفاده از سلاح‌های سنگین یا سبک مبارزه کنید، یا به عنوان یک جادوگر با قدرت‌های جادویی (مجیک) در برابر دشمنان بایستید. یا می‌توانید این‌ها را با همدیگر ترکیب و بیلدهای متنوعی را خلق کنید.

اما یکی از تغییرات مهمی که در نسخه‌ی ریمستر مشاهده می‌شود، بهبودهایی در سیستم لول‌آپ و پیشرفت شخصیت است. Oblivion در اصل بر پایه‌ی یک سیستم لول‌آپ (ارتقاء) انعطاف‌پذیر طراحی شده بود که به بازیکنان اجازه می‌داد تا با تمرکز بر مهارت‌های خاص، شخصیت خود را بسازند. در Oblivion Remastered، این سیستم به گونه‌ای اصلاح شده است که بازیکن به راحتی می‌تواند ویژگی‌های شخصیت خود را با توجه به سبک بازی دلخواهش ارتقاء دهد. هر عملی را انجام دهید مهارت مربوط به همان شاخه بهبود پیدا کرده و پرک‌های جدیدتری را آنلاک خواهید کرد. این تغییرات جزئی اما بسیار کارآمد (که تا حدودی مکانیک‌هایش شبیه TES V: Skyrim شده) باعث شده تجربه نقش آفرینی بسیار خوشدست و شیرینی را در آبلوین ریمستر تجربه کنید.

در مقایسه با بازی‌های امروزی که به شدت بر داستان‌گویی تمرکز دارند و به بازیکن احساس «تماشاچی» بودن را می‌دهند، Oblivion Remastered هنوز بر اصول قدیمی خود یعنی آزادی عمل و حق انتخاب پایبند است. این آزادی در انتخاب، باعث شده تا Oblivion به تجربه‌ای خاص و منحصر به فرد تبدیل شود که بسیاری از RPGهای امروزی قادر به ارائه آن نیستند.

دروازه‌های تماشایی آبلوین

گرافیک و جنبه‌های فنی در The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered به ‌شکلی شگرف بهبود یافته‌اند. این نسخه با استفاده از Unreal Engine 5 تمام مدل‌های سه‌بعدی و بافت‌ها را از نو بازسازی کرده و در بسیاری از جنبه‌ها تجربه‌ای به ‌مراتب بهتر از نسخه‌ی اصلی را به ارمغان می‌آورد. اما با وجود این تغییرات، هنوز هم چالش‌هایی وجود دارد که باعث می‌شود نتوان این نسخه را با استانداردهای امروز به‌طور کامل مقایسه کرد.

همان‌گونه که اشاره شد، تمامی اشیاء، شخصیت‌ها و محیط‌ها با استفاده از Unreal Engine 5 به‌ طور کامل از نو طراحی و مدلینگ شده‌اند. این امر باعث شده که دنیای Tamriel به ‌شکلی بسیار زیباتر و دقیق‌تر از همیشه و به گونه‌ای که هیچ‌وقت پیش از این ندیده بودید به نظر برسد. وقتی وارد مناطق مختلف بازی می‌شوید، طبیعت سرسبز Cyrodiil به طور قابل توجهی بهبود یافته‌اند. جزئیات بافت‌ها و طراحی محیط‌های بازی به ‌ویژه در فضای باز و شهرها، تجربه‌ی بصری بسیار جذاب‌تری نسبت به نسخه‌ی اصلی ایجاد کرده است.

یکی دیگر از بهبودهای مهم در Oblivion Remastered، پیشرفت چشمگیر نورپردازی و افکت‌های بصری است. در آبلوین ریمستر، با استفاده از تکنیک‌های جدیدتر، نورپردازی و بازتاب‌ها به ‌شکلی واقعی‌تر و طبیعی‌تر در آمده‌اند. از بازتاب‌های آب و تابش نور خورشید گرفته تا سایه‌های پیچیده و تغییرات نور در طول شب و روز، همه‌ی این‌ها به‌طور چشم‌گیری بهبود یافته‌اند و حس گشت و گذار در جهان بازی را بسیار لذت‌بخش کرده است.

با در نظر گرفتن همه‌ اینها، بایستی اشاره کرد که عموم انیمیشن‌ها همچنان به همان حالت قدیمی خود باقی مانده‌اند. حرکات شخصیت‌ها نسبت به بازی‌های جدیدتر هنوز کمی خشک و مصنوعی به نظر می‌رسند. این مشکل به ‌ویژه در هنگام مبارزات و تعاملات میان شخصیت‌ها بیشتر به چشم می‌آید. همچنین دو حالت گرافیکی 30 و 60 فریم بر ثانیه (fps) هم برای بازی _مطابق استانداردهای روز بازار_ در نظر گرفته شده که به جز موارد جزئی مشکل خاصی را ایجاد نمی‌کند و به خوبی و روانی کار می‌کنند.

جایگاه امروزی کلاسیک

در بازی The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered، ما یک بار دیگر پس از 19 سال به قلب دنیای Tamriel بازمی‌گردیم. این بازی برای هر کسی که به ‌دنبال افسانه‌ها و قصه‌های حماسی و عظیم است، تجربه‌ای همچنان جذاب و ارزشمند به شمار می‌رود. گرافیک بهبود یافته، جزئیات محیطی جدید و بازسازی مدل‌ها، همه‌چیز جهان بازی را به شکلی شگفت‌انگیز به دنیای مدرن پیوند داده‌اند. همچنان که در عمق این تغییرات، همان روح قدیمی Oblivion زنده است؛ همان حس آزادی، همان قدرت انتخاب، و همان اکتشافات بی‌پایان که در دل هر گوشه از دنیای بازی نهفته است. در این سفر، Oblivion Remastered به ما یادآوری می‌کند که در دل این دنیای وسیع، هنوز داستان‌هایی بی‌پایان وجود دارند که منتظر شما هستند، خواه طرفدار قدیمی این مجموعه باشید، خواه برای نخستین بار آن را تجربه کنید. اینجا، در دل این دنیای جاودانه، هنوز هم درختان بزرگ با شما صحبت می‌کنند، اسپل و جادوها مسحور می‌کنند، و داستان‌هایی که حماسه می‌آفرینند.

آبلوین ریمستر هر دو DLC بزرگ این عنوان کلاسیک را نیز شامل می‌شود که به ارزش پکیج آن افزوده است. قیمت 50 دلاری‌اش، عرضه‌ی روز اول آن به صورت شدودراپ و همچنین برای سرویس گیم‌پس هیچ بهانه‌ای به دست علاقمندان به این مدیوم باقی نگذاشته است.