دنیای بازی‌های ویدیویی، دنیای پهناوری است که تنوع سبک‌ها و خلاقیت بی‌حد و مرز سازندگان باعث جذابیت آن شده است. اما در هنر هشتم مانند تمامی حالت‌‌های هنری دیگر، ممکن است تمامی آثار‌ لایق تحسین شدن نباشند. (Sengoku Musō 4 DX) بازی Samurai Warriors 4 DX  نیز یکی از آنها به‌شمار می‌رود، برای متوجه شدن دلایل آن با کریتیک‌لنز همراه شوید.

نبرد سامورایی‌ها

این نقد و بررسی بر اساس نسخه مخصوص منتقدین، و پس از 16 ساعت تجربه بازی در پلتفرم PC انجام شده است.

انتظار ده ساله یا کلاه‌برداری 40 دلاری

بازی Samurai Warriors 4 XD (ساموراهایی جنگجو 4) بررسی بازی Samurai Warriors 4 در اصل نسخه Director’s cut بازی Samurai 4 ‌به‌شمار می‌رود که سال 2014 منتشر شد، یعنی دقیقا ده سال پیش. سری بازی Samurai Warriors از سری‌های برجسته سبک سومو (Sumo) و hack and slash است و داستان‌هایی از نبرد سامورایی‌ها که بعضا ریشه تاریخی دارند را روایت می‌کند. تفاوت نسخه DX با نسخه اصلی بازی یعنی Samurai Warriors 4 تنها در داشتن حق انتخاب بیشتر در میان شخصیت‌ها است، شخصیت‌هایی که در DLC‌های قدیمی بازی حضور داشتند و حالا به نسخه DX بازی اضافه شدند. این موضوع به تنهایی ایرادی ندارد، اما زمانی که شرکت سازنده بازی خود را به عنوان پورت و نسخه بهبود‌ یافته بازی برای پلتفرم PC معرفی می‌کند و برای آن قیمت 40 دلاری را تعیین می‌کند، نمی‌توان قیمت بازی را با چنین تغییرات اندکی توجیه کرد. بازی اساسا از تمامی جهات همان بازی 10 سال پیش است و با وجود اینکه بازی پورت نسخه DX برای پلتفرم PC است، پشتیبانی کاملی برای موس و کیبورد وجود ندارد و برای تجربه بدون دردسر بازی باید از کنترلر استفاده کنید.

اولین و آخرین تنوع

قبل از اینکه وارد سراشیبی کوبیدن بازی شویم، بهتر است نگاهی به مود و بخش‌های بازی بیندازیم و به تنها نکات مثبت بازی که مربوط به تنوع در مود‌های بازی است اشاره کنیم. در بازی Samurai Warriors 4 DX سه بخش اصلی وجود دارد؛ بخش داستانی، بخش free mode و بخش chronicle. بخش داستانی بازی از چند زیر‌مجموعه داستانی تشکیل شده است و هر کدام داستان و وقایع متفاوتی را روایت می‌کنند، البته که هیچ‌کدام از‌ آنها باعث نمی‌شوند تا گیم‌پلی متفاوتی را تجربه کنید یا به‌طور کلی تفاوت محسوسی را احساس کنید که در ادامه مطلب بیشتر به آن می‌پردازیم. بخش‌ free mode به شما اجازه می‌دهد تا مراحل قبلی که پشت سر گذاشته‌اید را دوباره تجربه کنید و در بخش chronicle می‌توانید در محیط طراحی شده بدون داشتن حالت خطی به گشت و گذار بپردازید و اگر علاقه داشته باشید با دشمنانی که در سر راه شما قرار دارند درگیر شوید. همچنین در قسمت Dojo منوی اول بازی می‌توانید شخصیت مد نظر خود را طراحی کنید و با آن در بخش‌های دیگر بازی به مبارزه بروید. در تمامی بخش‌های بازی امکان بازی به صورت دو نفره و حتی چند نفره به صورت آنلاین نیز وجود دارد و این موضوع از نکات مثبتی به شمار می‌رود که باعث می‌شود تا از خسته‌کننده بودن بازی کمی کاسته شود.

اما هما‌ن‌طور که کمی قبل اشاره کردم، حتی وجود چند خط داستانی متفاوت باعث نشده است تا خسته‌کننده و تکراری بودن مراحل بازی به چشم‌نیاید. به صورت کلی شما در بازی دو تا شخصیت‌ها را انتخاب می‌کنید و به مبارزه با لشکری از دشمنان می‌روید و هدف‌های درون ماموریتی (objective)ها را کامل می‌کنید، این موضوع روی کاغذ خیلی مشکل بزرگی به‌نظر نمی‌رسد، اما کافی است تا بازی را برای چند ساعت تجربه کنید و متوجه تکراری بودن بیش از حد مراحل شوید. کمبو، حرکات و فنون بازی نیز به هیچ‌عنوان تنوعی در بازی ندارند و فقط دو حرکت اصلی یعنی hyper attack و normal attack در بازی وجود دارد. نوع آسیب این دو حرکت در بین شخصیت‌های بازی تقریبا مشابه هستند و چنان فرقی ندارد که شما از کدام شخصیت و قدرت‌هایش استفاده می‌کنید. همچنین با قوی‌تر شدن هر شخصیت فقط تعداد ضرباتی که در یک حرکت به دشمنان وارد می‌کنید تغییر می‌کند و نهایت تنوعی که برای ضربه زدن دارید، ترکیب کردن Normal Attack و Hyper Attack است، اگر به تنوع بیشتری نیاز داشتید می‌توانید قبل از انجام این حمله‌ها از پریدن استفاده کنید تا صرفا انیمیشن متفاوت‌تری را ببینید. از دیگر نکات منفی این بازی، این است که بازی شما را به هیچ عنوان تشویق نمی‌کند تا از دیگر شخصیت‌های بازی استفاده کنید؛ شخصیت‌های بازی تنها در صورت مورد استفاده قرار گرفتن قابل ارتقای سطح هستند و ترجیح اکثر گیمر‌ها بر این است که با شخصیت‌های که قوی‌تر از بقیه هستند به ادامه بازی بپردازند، پس در نتیجه این امکان وجود دارد که برخی از بازیکنان بدون اینکه حتی یک بار شخصیتی به غیر از دو شخصیتی که در ابتدای بازی انتخاب کرده‌اند را بردارند، بازی را به اتمام برسانند.

سیاهی لشکر

در گذشته به دلیل ضعیف بودن سخت افزارها، امکان نمایش بیشتر از چند شخصیت در آن واحد در بازی‌ها وجود نداشت، اما با پیشرفت تکنولوژی‌، سازندگان بازی‌ها اکنون قادر هستند تا چندین شخصیت و جسم متحرک را بدون آنکه مشکلی در اجرای بازی به وجود بیاورند در بازی قرار دهند. این موضوع در بازی Samurai Warriors 4 به وضوح قابل مشاهده است و حتی می‌توان گفت که سازندگان بازی بیش از حد نیاز از این قابلیت استفاده کرده‌اند. در هر منطقه از بازی تعداد بسیار زیادی دشمن حضور دارد، اما این تعداد بالای دشمن‌ها باعث نشده است که چالشی را در بازی احساس کنید، دشمنان درون بازی عملا سیاهی لشکر‌هایی هستند که برای حماسی‌تر جلوه دادن مبارزات در بازی قرار دارند و تقریبا غیر ممکن است که توسط دشمنان معمولی بازی شکست بخورید. کشتن این نوع از دشمن‌ها قطعا به بازیکن احساس خوبی را منتقل می‌کند، اصلا هدف بازی‌های که سبک hack and slash دارند هم همین است، وقتی که شما در بالای صفحه تعداد KO‌های فضایی و چند رقمی خود را می‌بینید احساس رضایت پیدا می‌کنید و دوست دارید تا با کشتن گروه‌های بیشتری از دشمنان این عدد را افزایش دهید؛ اما سازندگان بی‌ذوق بازی موفق شدند تا حتی این مورد را هم حوصله‌سر‌بر کنند. زیاده‌روی در قرار دادن این دشمنان در بازی باعث شده است تا بعد از مدتی دیگر هیچ لذتی از کشتن آنها دریافت نکنید و عملا برای رفع تکلیف و جلو بردن مراحل به اجبار دنبال کشتن آنها باشید.

داستان وقتی خنده‌دار می‌شود که متوجه می‌شوید دشمنان نام‌دار بازی که به اصطلاح باس‌ (Boss)‌های بازی به‌شمار می‌روند اساسا تفاوت زیادی با دیگر دشمنان بازی ندارند و چالشی برای کشتن آنها احساس نمی‌کنید. این موضوع بعد از چند ساعت تجربه به یک فاجعه دیزاینی تبدیل می‌شود و اگر بخواهید احساسی بیشتر از یک سلاخی بی‌هدف را از بازی بگیرید، باید بر روی سخت ترین درجه بازی یعنی Nightmare به تجربه خود ادامه دهید، با انجام این‌کار شاید کمی احساس کنید که بازی از نظر سختی و چالشی بودن به تعادل رسیده است.

ژاپنِ باشکوه

برخلاف گیم‌پلی و مراحل خسته کننده بازی، استودیو Omega Force موفق شده است تا ظاهری زیبا و با‌شکوهی را از ژاپن قرن 17 میلادی به تصویر بکشد. طراحی مکان‌های بازی از جزئیات و دقت بالایی برخوردار است و مشخص است که طراحی محیط بازی با وسواس کامل انجام شده است. اما مشکلی که باعث می‌شود تا نتوانید در بازی غرق شوید گرافیک قدیمی بازی است. گرافیک بازی برای محصولی که در سال 2014 منتشر شده قابل قبول است، اما فکر کردن به این موضوع که سازندگان بازی بعد از گذشت ده سال هیچ تغییر و بهبود گرافیکی برای گرافیک بازی انجام نداده‌اند و آن را با با قیمت 40 دلاری منتشر کرده‌اند کاملا توی ذوق می‌زند. البته گرافیک بازی بد‌ترین گرافیک ممکن نیست و تجربه آن برای سال 2024 هم آنقدر غیر‌ قابل تحمل نیست، اما انتظار پیشرفت گرافیکی بعد از ده سال، کاملا انتظار به‌جایی است که از سازندگان بازی می توان داشت.

تنها جایی از بازی که سازندگان موفق شده اند انتظارات را به شکل کامل برآورده کنند، موسیقی بازی است. موسیقی که در بازی پخش می‌شود شما را کامل از محیط اطراف خود جدا می‌کند و شما را در ریتم آهنگ غرق می‌کند. اما علی‌رغم کیفیت بالای موسیقی‌های بازی، تعداد آنها به شکل ناراحت کننده‌ای کم است و فکر می‌کنم تمامی کسانی که این عنوان را تجربه کرده‌اند دوست داشتند تا موسیقی‌های زیبای بیشتری را در بازی بشنوند.