در جهانی که بازی‌های ورزشی یا به سمت شبیه‌سازی‌های واقع‌گرایانه می‌روند یا در قالب تجربه‌های پارتی‌محور و فانتزی عرضه می‌شوند، «Everybody’s Golf Hot Shots» تلاش می‌کند تا جایی میان این دو قطب را اشغال کند. این بازی، که توسط «Hyde» توسعه یافته و «Bandai Namco» آن را منتشر کرده، بازگشتی به ریشه‌های سری Everybody’s Golf است؛ اما با تغییراتی که گاه خوشایندند و گاه سؤال‌برانگیز هستند.

در این نقد، بازی را از سه منظر گیم‌پلی، روایت، و عناصر بصری/صوتی بررسی می‌کنیم. هدف، نه ستایش بی‌چون‌وچراست و نه تخریب بی‌دلیل؛ بلکه تحلیل دقیق تجربه‌ای است که این عنوان ارائه می‌دهد.

با کریتیک لنز همراه باشید تا به دنیای گلف، جایی که در آن کوچک‌ترین ضربه به توپ کوچک گلف، تعیین کننده پیروزی و شکست است، راهی شویم.

این نقد بر اساس نسخه منتقدین و پس از 12 ساعت تجربه نسخه PC نوشته شده است. 

گیم‌پلی: نوستالژی با طعم تکرار

هسته‌ی گیم‌پلی بازی همان سیستم ضربه‌زدن سه‌مرحله‌ای است که از نسخه‌های کلاسیک تا به امروز وجود داشته است: انتخاب چوب، تنظیم قدرت، و تعیین دقت. بسته به موقعیت، چوب گلف شما می‌تواند کاری کند که توپ گلف شما مسافت مشخصی را بپیماید؛ اما مسئله تنها فاکتور تعیین کننده در طی کردن نیست. تنظیم قدرت مدنظر برای رسیدن به نقطه مشخص نیز ملاک است. اگر قدرت را تا میزان مدنظر تعیین نکنید، توانایی شما برای زدن ضربات قدرتمند محدود می‌شود. دقت ارسال توپ از دو مورد قبلی به مراتب مهم‌تر است؛ چرا که اگر بیشتر یا کمتر از حدی که در نوار دقت مخشص است، با چوب گلف به توپ ضربه بزنید، ضربه به شکلی که دلخواه شما نخواهد بود، حرکت خواهد کرد.

جدای از این موارد، بازی در بخش گیم‌پلی از سیستم سه کلیدی (سه مرحله) بهره می‌برد:

نخست: با فشردن دکمه A (در پلی استیشن X) نوار قدرت شروع به حرکت می‌کند.

دوم: با فشردن دوباره همان دکمه میزان قدرت را نهایی می‌کند.

سوم: با فشردن این دکمه برای بار آخر، دقت ارسال ضربه تعیین می‌شود.

سیستم سه کلیدی یاد شده با همراهی سیستم سه مرحله‌ای بالا بخش اعظم گیم‌پلی را تشکیل می‌دهند.

ضعف اصلی بازی در بخش هوش مصنوعی است، دقت هوش مصنوعی بازی در سه سطح ساده، نرمال، سخت قابل تنظیم است. اکثر رقابت‌ها در بازی به غیر حالت‌های مشخصی، با درجه هوش مصنوعی نرمال برگزار می‌شوند؛ اما این هوش مصنوعی بیش از حد دقیق است! خطا نمی‌کند، دقت ضربه زدن بالایی دارد، نشانه‌گیری فوق‌العاده دقیقی دارد و همیشه می‌تواند پیروز رقابت شود. همین مورد به تنهایی تمام لذت بازی را از بین می‌برد و جذابیت آن را کاهش می‌دهد.

حالت‌های مختلفی در بازی وجود دارد. به عنوان مثال، بازی در حالت Challenge Mode، تورنمنت‌هایی با قوانین خاص ارائه می‌دهد—از جمله «فنجان مغناطیسی» یا «باد شدید»—که در ابتدا جالب‌ هستند؛ اما خیلی زود به تکرار می‌افتند. در حالت فنجان مغناطیسی توپ گلف دائم به سمت فنجان‌هایی کشیده می‌شوند که چون آهنربا هستند و در حالت دیگر، باد جهت توپ را بسیار تغییر می‌دهد.

حالت اگر بازی را پیش خرید نکرده باشید دو شخصیت و اگر پیش خرید کرده باشید، سه شخصیت در اول بازی قابل دسترس شما است. بازی حداقل 15 الی 20 شخصیت قابل بازی و حدود 8 همراه (که بازی آن‌ها را Caddie خطاب می‌کند) دارد که تمامی آن‌ها نیز قفل هستند.

در یک بازی ورزشی، فارغ از سبک آن، چیزی که بسیار اهمیت دارد دسترس پذیری به تیم‌ها یا شخصیت‌های خاصی است که می‌خواهید و متأسفانه Everybody’s Golf Hot Shots از همان ابتدا این را از شما می‌گیرد و مجبور به گرایند در بخش World Tour و حالت Challenge می‌کند. با این حال تمامی شخصیت ها همچنان در دسترس نیستند. حتی اگر حوصله و توان داشته باشید که تمام بخش داستانی و همه چالش‌های بخش چلنج را انجام دهید، باز هم تعداد کمی از شخصیت‌ها شرایط باز کردن خاصی دارند که بازی آنها را بیان نمی‌کند.

باید اضافه کرد که سیستم ارتقاء شخصیت‌ها نیز کند و زمان‌بر است. برای افزایش چند درصد در دقت یا قدرت، باید ساعت‌ها بازی کنید. آیتم‌هایی مثل غذا یا توپ ویژه، تأثیر محدودی و بیشتر جنبه‌ی تزئینی دارند تا کاربردی، هرچند نحوه به دست آوردن راحتی داشته و بازی به وفور آن‌ها را در دسترس بازی‌باز قرار می‌دهد.

در بخش آنلاین چندنفره، حالت‌هایی مثل Boom Golf و Scramble طراحی خلاقانه‌ای دارند. به عنوان مثال، زمین گلف به طور دائم با بمب‌های مخفی منفجر می‌شوند و قوانین رقابت را در هم می‌ریزند. از مزایای اثر مورد بررسی این است که سرورهای این عنوان، برای بازی‌بازان ایرانی بدون هیچ گونه راهکار دور زننده تحریم و فیلترینگ در دسترس است. در اصل یکی از بهترین تجربه‌های آنلاینی بوده که تا به حال داشته‌ام. تنها بدی قابل بیان بخش آنلاین نبود پشتیبانی از Crossplay بین پلتفرم‌ها است که تجربه‌ی آنلاین را محدود می‌کند.

دیگر نکته‌ی مثبت، حالت Wacky Golf است که با قوانین دیوانه‌وار مثل «انفجار توپ» یا «دزدیدن چوب حریف» حس یک بازی در سبک پارتی (به مانند Mario Party یا Super Mario Party Jamboree) را منتقل می‌کند؛ اما این حالت‌ها بیشتر برای دورهمی مناسب هستند تا تجربه‌ی جدی. اگر بتوانید دوست یا دوستانی بیابید که به بازی‌های چند نفره علاقه داشته باشند. این بازی با دسترسی چند نفره لوکال تا 4 نفر، بهترین گزینه شما برای گذراندن اوقات فراغت خواهد بود.

روایت: شخصیت‌محور، اما سطحی

بازی Everybody’s Golf Hot Shots برخلاف ظاهر ساده‌اش، تلاش کرده تا برای هر شخصیت داستانی کوتاه تعریف کند. شخصیت‌هایی مثل آیل(Aile) و میتزوکی(با دیالوگ‌های طنزآمیز و چالش‌های خاص، در حالت World Tour معرفی می‌شوند. به عنوان مثال شخصیت اول داستان، آیل، دختری تشویق کننده است که خیلی ناگهانی به گلف علاقمند می‌شود.

اکثر روایات در Everybody’s Golf شبیه به داستانی است که بازی از آیل تعریف می‌کند؛ اما این روایت‌ها بیشتر شبیه به مونولوگ‌های تبلیغاتی‌ هستند تا داستان‌هایی با عمق. هیچ تحول شخصیتی، پیچش روایی، یا انسجام داستانی وجود ندارد. از بازی‌های ورزشی نیز انتظار داستان نمی‌رود، با این حال برخلاف دیگر ورزش‌ها، گلف برای روایت داستان وقت و زمان بیشتری دارد. همچنین برای طرفداران قدیمی، بازگشت شخصیت‌هایی مثل Gloria یا Suzuki جذاب است؛ اما برای مخاطب جدید، این شخصیت‌ها صرفاً آواتارهایی با لباس‌های رنگارنگ هستند. در نهایت، روایت در این بازی بیشتر نقش تزئینی دارد تا محرک اصلی تجربه و محرک اصلی شما، خود رقابت‌های گلف است.

عناصر بصری و صوتی: رنگارنگ؛ اما نه چشم‌نواز

گرافیک بازی از سبک انیمه‌ای بهره می‌برد؛ به عبارتی، بسیار شبیه به شخصیت‌های Mii در کنسول Wii نینتندو است. شخصیت‌ها با طراحی اغراق‌آمیز و انیمیشن‌های بامزه، حس طنز را منتقل می‌کنند؛ اما کیفیت بافت‌ها در نسخه‌ی PC پایین‌تر از انتظار است. بیایید نگاه دقیق‌تری داشته باشیم.

برای قیاس، اگر نگاهی به Mario Golf: Super Rush بیاندازیم، متوجه تغییرات می‌شویم. به عنوان مثال چمن‌ها یاد می‌کنیم. چمن در سری ماریو گلف به مراتب براق، زیبا و درخشان‌تر از گلف به نظر می‌رسد و ساختار خود زمین چمن، به مانند پستی و بلندی‌های آن بارها به مراتب از گلف هات شات بهتر است.

حجم کلی درخت‌ها و به طور کلی، محیط سبز نیز در بازی زیاد نیست و این تنها بخشی از ایرادات بازی در بخش گرافیکی است. رنگ سبز بازی حالت دلمرده و زده‌ای دارد و آنچنان در چشم نمی‌نشنید.

بزرگ‌ترین محدودیت بازی در بخش گرافیک با وجود سادگی‌اش، نبود امکان حرکت در محیط است. بسیاری از عناوین امروزی گلف، فارغ از شبیه‌ساز یا آرکید بودن به شما اجازه حرکت در محیط زمین بازی را می‌دهند؛ اما اثر مورد ببرسی به شیوه ناامید کننده‌ای چنین اجازه‌ای نمی‌دهد. این قابلیت در نسخه 2017 مجموعه وجود داشت که اکنون با حذف آن، ضربه‌ای بد به تجربه گیم‌پلی و گرافیکی خود محیط زده است.

با این حال، افکت‌های تصویری مثل حرکت توپ، برخورد با زمین یا انفجار در حالت‌های خاص، خوب طراحی شده‌اند. طراحی خود شخصیت‌ها و حرکات آن‌ها مناسب و قابل قبول است؛ اما افکت‌ها، گاهی دچار افت فریم‌های عجیبی می‌شوند. این افت فریم‌ها در برخی صحنه‌ها، به‌ویژه هنگام نمایش حرکت توپ، تجربه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. به عنوان مثال، بازی گاهی اوقات تصمیم می‌گیرد که یک صحنه ساده ضربه به توپ، افت فریم کند یا در سکانس‌های مشخص انفجار، دچار اختلال شود. با این حال افکت ها و انیمیشن‌های خاص و زیبایی برای حرکات یا وقایع ویژه طراحی شده که نارضایتی از اختلال‌های فریم را کاهش می‌دهد. زیبایی و رنگارنگی افکت‌های تصویری به تنهایی خود یک نقطه قوت است.

صداگذاری شخصیت‌ها قابل‌قبول بوده، در همان حدی است که از یک استودیوی کوچک ژاپنی انتظار می‌رود و در حد وسط قرار دارد. نه خیلی خوب است نه خیلی بد؛ اما دیالوگ‌ها به‌شدت تکراری‌ هستند که باعث می‌شود پس از چند ساعت، گفتن «Nice Shot!» یا «Too Bad!» بیشتر آزاردهنده باشند تا انگیزه دهنده. بارها در بازی رخ داد، که صدای بازی را قطع کنم تا این جملات تکراری کمتر به گوش برسند.

از طرفی صداگذاری خود محیط و افکت‌های مربوط به توپ و ضربه زدن به آن فوق العاده کار شده‌اند. در واقع، از بهترین بخش‌های بازی، همین افکت‌های صوتی مرتبط به توپ است. صدای ضربه زدن به توپ، برخورد آن و صدای برخورد چوب به توپ و دیگر موارد، به بهترین شیوه ممکن کار شده‌اند.

موسیقی بازی نیز در حد متوسط است. قطعات منوی اصلی و زمین‌های شبانه شنیدنی‌اند؛ اما در طول بازی، تکرار زیاد باعث خستگی می‌شود، تمپوهای ریتمیک، اما یکسان، شناسه موسیقیایی اصلی بازی هستند. کاملا واضح است نباید انتظار قطعات موسیقی که در دیگر عناوین ورزشی وجود دارد را در اینجا داشته باشید

مواردی کوچک اما مهم

پیش از جمع بندی، نکاتی هست که باید گفت: بازی دارای یک حالت برای بازی در شب است، این حالت، تازه‌ترین ویژگی برای نسخه جدید Everybody’s Golf است، با این وجود در متنی که خواندید به دلیل اختلال عملکردی پس از آپدیت بازی به طور مشخص آن را ذکر نکردم:

پیش از تجربه اثر یاد شده، از سمت سازندگان هات یک بروزرسانی برای رفع برخی مشکلات بازی منتشر شد؛ اما خود آن مشکلی بزرگ را پدید آورد. در شب در بازی، سایه‌هایی بر روی زمین می‌افتد که عملاٌ تجربه بازی و دیدن توپ، چمن، مسیر و حتی سوراخ و پرچم توپ را دشوار می‌کند. با توجه به این که پیش از آپدیت، این بخش مشکل خاصی نداشت، برای رعایت انصاف در بررسی به آن اشاره نکردم.

یکی دیگر از مشکلات کوچک، اما قابل توجه نیز حضور همیشگی ماوس در بازی است. من بازی را به طور کامل با کنترلر تجربه کردم؛ اما برخلاف 99 درصد عناوین امروزی، حال به دلایل فنی یا غیر فنی، ماوس در تمام لحظات گیم‌پلی بازی قابل دیدن است. برای حل این مشکل به صورت موقت ماوس را در گوشه پایین سمت راست صفحه مانیتور بردم که در تصاویر دیده نشود.

یکی دیگر از مشکلات بازی که بسیار عجیب بود به مکانیزم انتخاب مکان زدن ضربه به توپ ارتباط دارد. در بازی اگر دکمه  Y(در پلی استیشن مثلث) را بزنید، بازی به شما اجازه انتخاب مکان ضربه به توپ را می‌دهد. بازی در این بخش دچار باگ عجیبی می‌شود که در آن دکمه‌های ایکس باکس به شکل دکمه‌های کیبورد کامپیوتر نمایش داده می‌شود. این مشکل حادی نیست با این حال اندکی حس تجربه یکدست را از بازی‌باز می‌گیرد.