توسط 
به احتمال بسیار بالا دیگر همه طرفداران قدیمی و جدید بازی‌های ویدئویی نام «Doom» را شنیده‌اند. اثری که به عنوان یکی از پدران اصلی سبک تیراندازی اول شخص شناخته شده و استانداردهای بسیاری برای این صنعت تعریف کرده است. شرکت «id Software» مدتی قبل نسخه جدیدی از فرنچایز Doom را با نام «Doom the Dark Ages» معرفی کرد و از هم‌اکنون گیمرهای بسیاری برای انجام آن در سال 2025 لحظه شماری می‌کنند. از همین رو استدیو Night Dive بازی DOOM + DOOM II را به صورت ریمستر (remaster) بازسازی کرد تا عطش مخاطبان را خاموش کند. این مجموعه ارزشمند اکنون توسط «Bethesda» در دسترس همه پلتفرم‌ها قرار گرفته و شما می‌توانید به واسطه آن به جهنم وارد شوید.
در ادامه با کریتیک لنز و نقد DOOM + DOOM II روی کنسول سوییچ همراه ما باشید تا به بررسی آن بپردازیم.
جواهری از جهنم
این نقد و بررسی بر اساس نسخه‌ی ارسال شده از سوی سازندگان و پس از 15 ساعت تجربه روی کنسول سوییچ نوشته شده است
بگذارید ابتدا به صورت خلاصه بیان کنیم که چه تغییراتی در بازی DOOM + DOOM II نسبت به نسخه اصلی انجام گرفته، سپس به بررسی آن‌ها بپردازیم.
از همان لحظه اولی که شما وارد بازی می‌شوید به دو نسخه اول و همه محتواهای اضافی (DLC) آن‌ها که تا 2024 منتشر شده‌اند به صورت آزادانه دسترسی خواهید داشت. شما می‌توانید بازی و مراحل آن را به هر ترتیبی که می‌خواهید پیش برده، از نقطه مورد دلخواه خود شروع کنید. در مجموع بیش از 140 مرحله در مقابل شما قرار دارد. اگر به همین اندازه رضایت نمی‌دهید، باید بدانید که همه مادهای (Mod) تأیید شده توسط سازندگان روی سرورهای Bethesda در دسترس است؛ بنابراین با داشتن یک حساب کاربری روی سایت این شرکت، می‌توانید به محتوایی بی‌پایان و متنوع دسترسی داشته باشید.
بازهم محتوا می‌خواهید؟ می‌توانید به صورت محلی تا 4 نفر و با تقسیم شدن صفحه، بخش داستانی را پیش ببرید یا تا 16 نفر همزمان یک رقابت deathMatch را نفس‌گیر را تجربه کنید.
بازی از نظر فنی نیز بهبودهای مناسبی را تجربه کرده است تا روی پلتفرم‌های نسل حاضر قابل تجربه باشد. نرخ فریم در این بازی روی 60 فریم قفل بوده و نسبت تصویر به FullHD می‌رسد. نوشته‌های بازی با فونت‌های خواناتر دوباره طراحی شده‌اند و موسیقی‌های جدیدی ضبط شده‌اند که تجربه بازی را برای شما بهبود می‌دهند. البته در صورت تمایل در هر لحظه می‌توانید به حالت کلاسیک بازی سوییچ کنید.
حالا که به صورت کلی با محتوای بازی و بهبودها آشنا شده‌ایم بهتر است به سراغ خود بازی‌ها برویم.
دیدار اول در جهنم
نباید از دو بازی که متعلق به 30 سال قبل هستند انتظار داستان و صحنه‌های سینماتیک فک انداز داشته باشید. این دو بازی روایت خود را به صورت متنی و بین مراحل ارائه می‌دهند. داستان Doom به زندگی سربازی بی‌نام می‌پردازد که به علت نافرمانی از کشتن مردم بی‌گناه به مریخ تبعید می‌شود. اتحادیه نیروهای فضایی (UAC) به طور مخفیانه روی این سیاره در حال انجام آزمایش‌هایی برای سفر میان بعدی است؛ اما به دلیل چندین ناپایداری، آزمایش شکست خورده و درهای جهنم روی مریخ باز می‌شوند و انواع شیاطین به آن یورش می‌آورند. حال شما وظیفه دارید یک‌تنه با کل ارتش شیاطین مقابله کرده آن‌ها را تا جهنم به عقب برانید و دروازه‌های میان بعدی را یک‌بار برای همیشه ببندید.
شما در بازی Doom با مراحلی متنوع مواجه هستید که طی کردن هر کدام از آن‌ها کمتر از 5 دقیقه زمان می‌برد. مراحل بازی بیشتر به مانند یک مارپیچ کوچک و تقریباً مسطح هستند که شما باید آن‌ها را پشت سر بگذارید. گفته شد یک مارپیچ کوتاه و مسطح، اما این مسئله نباید شما را به اشتباه بیندازید. بازی Doom از همان ثانیه اول پر از آیتم و راه‌های مخفی است. گیمرهای قدیمی به خوبی می‌دانند برای پیدا کردن این راه‌های مخفی باید حسابی حواس خود را جمع کنید یا حتی به دیوار چسبیده پیکسل به پیکسل آن را لمس نمایید.
هیچ خبری از پرش یا حتی بالا و پایین بردن نشانه گر سلاح نیست. شما در هنگام مقابله با دشمنان حتی اگر در ارتفاعی متفاوت قرار داشته باشید تنها نیاز به نشانه‌گیری به همان سمت دارید، خود بازی گلوله شما را به سمت هدف هدایت می‌کند. با این وجود بازی از گیم پلی بسیار عمیقی برخوردار است. شما با تنوع خوبی از دشمنان و 10 نوع سلاح از مشت تا موشک‌انداز مواجه هستید که هرکدام نقاط ضعف و قوت خود را دارند؛ بنابراین باید در مصرف گلوله‌ها بسیار دقت کنید. همچنین بازی امکان نشانه‌گیری با حسگر حرکتی را نیز برای شما فراهم کرده است؛ اما به شخصه تیراندازی با آن را بسیار سخت می‌دانم. (این یک موضوع یک موضوع کاملاً سلیقه‌ای به شمار می‌رود و نمی‌توان آن را نکته‌ای منفی در نظر گرفت.) همچنین در هر دو نسخه از Doom، بازی همواره در جریان است و شما حتی در زمان بررسی نقشه نیز از دست دشمنان در امان نیستید.
بازگشت به جهنم
داستان Doom II بلافاصله پس از پایان نسخه اول رخ می‌دهد. سرباز گمنام ما -در این نسخه هنوز وی را به عنوان Doom Guy یا Doom Slayer نمی‌شناسند- به زمین بازگشته و متوجه می‌شود شیاطین میلیاردها نفر را روی آن قتل‌عام کرده‌اند؛ بنابراین تصمیم می‌گیرد دوباره با آن‌ها مقابله کرده و برای پس گرفتن کنترل ایستگاه‌های تله پورت و از کار انداختن آن‌ها به جهنم پا بگذارد.
در نگاه اول Doom II کاملاً به Doom شبیه است. این موضوع با توجه به فاصله انتشار 9 ماهه بین هر دو نسخه در 30 سال پیش طبیعی جلوه می‌کند؛ اما با پیش روی در بازی به مرور تفاوت را حس خواهید کرد. واضح‌ترین تغییر بهبود گرافیکی صورت گرفته در نسخه دوم به علت تقویت سخت‌افزارها است. این مسئله به طور مستقیم روی گسترش Doom II تأثیرگذار بود؛ زیرا دیگر از طراحی‌های خشک و یکسان نسخه قبل خبری نیست و هر بخش و اتاق یک طراحی متفاوت با دیگری دارد.
در نسخه دوم شما برخلاف قبل با یک مارپیچ کامل مواجه هستید. وسعت مراحل و تنوع محیط افزایش پیداکرده‌اند و دیگر با مراحلی مسطح مواجه نیستید؛ بلکه ممکن است دشمنان در ارتفاع بسیار متفاوتی با شما قرار داشته باشند. این مسئله با ورود به مراحل بخش صنعتی بازی بیشتر به چشم می‌آیند.
تنوع دشمنان نیز در Doom II نسبت به نسخه قبل بیشتر شده و تا دو برابر افزایش پیدا کرده است؛ اما این مسئله در رابطه با سلاح‌ها صدق نکرده و تنها یک سلاح جدید معرفی می‌شود. به همین نسبت سرعت انجام بازی و مبارزات نیز افزایش یافته است و نمی‌توانید یک گوشه ایستاده و تنها تیراندازی کنید. شما باید به طور مرتب جابه‌جا شوید، هدف‌گیری یا عقب‌نشینی کنید تا سالم بمانید.
بازی در هر دو نسخه و هم در گسترش‌دهنده‌ها 5 درجه سختی در مقابل شما قرار می‌دهد. میزان سلامتی و استقامت دشمن‌ها در هر 5 درجه تقریباً یکسان است؛ اما باید توجه داشته باشید. چینش دشمنان و آیتم‌ها در هر کدام با دیگری متفاوت است؛ بنابراین در درجات سختی بالاتر باید روی تک‌تک گلوله‌های خود برنامه‌ریزی کنید. در غیر این صورت باید با مشت به جان دشمن بیفتید که مرگ دردناکی را برای شما رقم می‌زند. این موضوع ارزش تکرار بازی را حتی بالاتر نیز می‌برد؛ زیرا با کسب مهارت در درجات پایین می‌توانید خود را با چینشی جدید، در سختی بالاتر، دوباره به چالش بکشید.
رابط کاربری بازی در هر دو نسخه Doom و Doom II با توجه به محدودیت‌های زمان خود بسیار زیبا طراحی شده است. شما در نواری که پایین صفحه قرار دارد. می‌توانید سلاح‌های خود و گلوله آن‌ها، میزان پیش روی، وضع سلامتی و زره خود را مشاهده کنید؛ اما چیزی که بیش از همه خودنمایی می‌کند، وجود چهره شخصیت اصلی در میان این نوار است. با گلوله خوردن یا رفتن روی مواد مذاب چهره شما تغییر می‌کند. از طرفی هر چه بیشتر آسیب ببینید با چهره‌ای خون‌آلود و در هم کشیده‌تر مواجه خواهید شد که هیچ‌گاه نیز تکراری نمی‌شود.
در پایان باید گفت تنها نکته منفی که می‌توان به آن اشاره کرد. مربوط به سرعت بارگذاری بازی در اجرای اولیه آن است که گاهی اوقات بسیار طولانی شده و ممکن است فکر کنید بازی مشکل دارد. همچنین در مواردی بسیار نادر بازی برای لحظاتی فریز می‌شود و چند ثانیه باید بی هدف دکمه‌ها را فشار دهید تا ادامه پیدا کند.
