شوخی جاش ساویر با اشتباهات D&D در Stranger Things

شوخی جاش ساویر با اشتباهات D&D در Stranger Things کل فصل خراب شد؛ این واکنش جاش ساویر، مدیر طراحی استودیو Obsidian (سازنده Pentiment و Fallout: New Vegas)، به یکی از صحنه‌های فصل پنجم تازه‌منتشرشده سریال Stranger Things در شبکه BlueSky بود. ساویر این جمله را در کنار ویدیویی از سریال نوشت که در آن مایک ویلر (با بازی فین ولفهارد) درباره قدرت‌های کلاس Cleric در بازی Dungeons & Dragons صحبت می‌کند؛ آن هم مشخصاً نسخه AD&D Edition 1.

در این صحنه، ویلر هنگام توضیح توانایی‌های Cleric می‌گوید حتی می‌تونه جادوی Dimension Door رو هم اجرا کنه. اما ساویر که صدایش از بیرون کادر شنیده می‌شود، بلافاصله واکنش نشان می‌دهد مزخرفه

پس از این واکنش، ساویر و دیگر طرفداران D&D شروع به شمردن اشتباهات قوانین بازی رومیزی در Stranger Things کردند؛ اشتباهاتی که بعضی از آن‌ها مربوط به فصل جدید و برخی دیگر مربوط به فصل‌های قبلی هستند. چند نمونه از این ایرادات به گفته طرفداران

• یکی از کاربران به نام Blake Barton اشاره می‌کند که نحوه نمایش کلاس Sorcerer در سریال اشتباه تاریخی دارد، چرا که این کلاس تا سال ۲۰۰۰ و نسخه سوم D&D اصلاً وجود نداشت.

• در صحنه‌ای دیگر، هنگام اجرای جادوی Prismatic Spray، عدد هفت تاس باعث فعال شدن نسخه بنفش جادو می‌شود که در سریال به عنوان عامل نابینایی معرفی شده؛ موضوعی که ساویر با فریاد غلطه به آن واکنش نشان می‌دهد.

• کاربر دیگری با نام danyq هم یادآور شده که سریال از عنوان Rogue برای Thiefها استفاده می‌کند؛ نامی که از نسخه سوم D&D به بعد رایج شده، نه در نسخه‌های قدیمی‌تر.

با اینکه این اشتباه‌ها در مقایسه با اتفاقات تلخ و مشکلات دنیای واقعی چندان مهم نیستند، اما عجیب است سریالی که تا این حد از Dungeons & Dragons برای تصویرسازی و پیشبرد داستانش الهام گرفته، بارها و بارها قوانین آن را اشتباه اجرا می‌کند. با این حال، این ماجرا یک جنبه جالب و حتی امیدبخش هم دارد.

همان‌طور که وس فنلون، سردبیر ارشد PC Gamer، اشاره می‌کند، دیدن اینکه طرفداران قدیمی و دوآتشه D&D مثل جاش ساویر چنین جزئیاتی را مو به مو بلدند و حتی می‌توانند برای اثبات حرفشان دقیقاً یک کتاب مرجع مربوط به دهه ۸۰ میلادی را از قفسه بیرون بکشند، به شکل عجیبی حس لذت‌بخش و زندگی‌بخشی دارد.

ساویر در ایمیلی که در واکنش به این اشتباهات Stranger Things برای او ارسال شد، توضیح می‌دهد نکته جالب اینجاست که برادران دافر حدود ۱۰ سال از من کوچک‌تر هستند و خودشان هم گفته‌اند بیشتر طرفدار Magic: The Gathering بوده‌اند تا D&D. تجربه‌ای که بچه‌های Stranger Things از D&D دارند، خیلی شبیه تجربه خود من است.

او ادامه می‌دهد که این تجربه ابتدا با ست‌های پایه و پیشرفته بازی D&D شروع شد و بعد به Advanced Dungeons & Dragons رسید در کتابخانه عمومی با یک پسر بزرگ‌تر به اسم تونی آشنا شدم که من را هم با Bard’s Tale و هم با AD&D نسخه اول آشنا کرد. تونی در مسیر رشد من در دنیای نقش‌آفرینی، حکم ادی مانسون را داشت.ساویر در پایان به خاطرات دوران نوجوانی‌اش اشاره می‌کند گروه دوستان ما در دوره دبستان و راهنمایی قوانین AD&D را خیلی سرسری اجرا می‌کرد، اما در اوایل دبیرستان به بحث‌های وسواسی روی قوانین رسیدیم و در سال‌های آخر دبیرستان هم کلی قانون شخصی و خانگی به بازی اضافه کردیم.

اشاره به قوانین خانگی باعث شده بعضی‌ها در دفاع از اشتباهات قوانین D&D در Stranger Things نقش وکیل مدافع را بازی کنند؛ این استدلال که مگر چه چیزی واقعی‌تر از این است که بازیکنان رومیزی، به‌خصوص بچه‌ها، قوانین را اشتباه اجرا کنند یا تغییرات دلخواه خودشان را بسازند؟ اما جاش ساویر معتقد است این توجیه با شخصیتی که سریال از اعضای گروه نشان می‌دهد، هم‌خوانی ندارد و در عوض، یک توضیح بسیار محتمل‌تر در دنیای واقعی وجود دارد.

ساویر می‌گوید نحوه‌ای که ادی قبل از اجازه دادن به اریکا برای پیوستن به گروه با او برخورد می‌کند، نشان می‌دهد که او بازی را بیش از حد جدی می‌گیرد. او ادامه می‌دهد طبق تجربه من، گروه‌های دبیرستانی یا دقیقاً طبق قوانین نوشته‌شده بازی می‌کنند (RAW)، یا اگر قرار باشد قانون خانگی داشته باشند، این کار را آگاهانه و بر اساس سلیقه جمع انجام می‌دهند. به همین خاطر، چنین اشتباه‌هایی در فصل اول قابل درک‌تر است، اما در فصل‌های چهارم و پنجم چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.

ساویر در پایان جمع‌بندی می‌کند: «قدیمی‌ها همه این اشتباهات را خواهند دید. من بازی‌های D&D Companion، Master یا Immortals را بازی نکرده‌ام، اما همه چیز از پایه و پیشرفته تا نسخه پنجم را تجربه کرده‌ام. همچنین در حرفه خود چند بازی A/D&D ساخته‌ام، پس این قوانین عمیقاً در ذهنم حک شده‌اند. چهل سال تجربه بازی رومیزی به این راحتی از بین نمی‌رود.