توسط 
بازی‌های اولیه‌ی Fallout که در دهه‌ی ۹۰ میلادی توسط Interplay ساخته شدند، هنوز هم از بهترین نقش‌آفرینی‌های ایزومتریک تاریخ به شمار می‌آیند، اما جالب است بدانید که این بازی‌ها قرار نبود لزوماً ایزومتریک باشند.
در گفت‌وگویی جدید با وب‌سایت GamesRadar+، لئونارد بویارسکی (طراح هنری و یکی از خالقان Fallout) فاش کرده که در زمان توسعه‌ی نسخه‌ی اول در سال ۱۹۹۷، او و تیم کین درباره‌ی ساخت بازی به‌صورت اول‌شخص سه‌بعدی نیز بحث کرده بودند.
«وقتی ساخت Fallout را شروع کردیم، گفت‌وگویی بین من و تیم [کین] درباره‌ی اول‌شخص بودن بازی داشتیم، چون آن زمان تازه دوران ظهور بازی‌های سه‌بعدی بود. مثلاً مثل روزهای انتشار Tomb Raider اول»، بویارسکی توضیح می‌دهد.
با توجه به این‌که Tomb Raider (1996) با تمام نوآوری‌هایش در طراحی اکشن و شخصیت‌پردازی لارا کرافت هنوز محدودیت‌های فنی شدید و مدل‌سازی زاویه‌دار داشت، تصمیم بویارسکی برای حفظ زاویه‌ی ایزومتریک منطقی به نظر می‌رسد.
«به‌عنوان کارگردان هنری، گفتم نه، چون می‌خواستم جزئیات و ظرافت خاصی در هنر بازی وجود داشته باشد. آن زمان هنوز فناوری لازم برای رسیدن به این سطح از جزئیات در ۳D را نداشتیم.»
او در ادامه اشاره می‌کند که تیم توسعه مجبور شد حس لحظه‌ی معروف «اولین نگاه ساکن پناهگاه به خورشید» را از طریق متن و تخیل بازیکن منتقل کند، چون ابزار فنی کافی برای نمایش آن وجود نداشت.
بویارسکی معتقد است که این لحظه تا زمان انتشار بازی Fallout 3 در سال ۲۰۰۸ توسط بتزدا، به‌درستی در قالب تصویری بازآفرینی نشد:
«آن‌ها توانستند بالاخره آن لحظه را به تصویر بکشند. ولی ما واقعاً خوش‌شانس بودیم که Fallout همان‌طور که بود، کار کرد.»
او در پایان افزود که یکی از زیبایی‌های نسخه‌های اولیه این بود که بازیکنان باید بخشی از تجربه را با تخیل خود تکمیل می‌کردند:
«بازیکن‌ها باید با بازی همراه می‌شدند و نیمی از تجربه را خودشان می‌ساختند. به نظرم این موضوع چیزی بود که Fallout را خاص می‌کرد.»