مجموعه جذاب Ace Attorney، از دسته عناوین کمتر شناخته شده کمپانی نام آشنا Capcom است. اولین نسخه این مجموعه تحت عنوان Phoenix Wright: Ace Attorney در سبک Visual Novel، در سال ۲۰۰۱ برای پلتفرم Gameboy Advance منتشر و موفق به فروش بیش از صد هزار نسخه در ژاپن شد. در پی این موفقیت، نسخه‌های متعددی در طول سال‌ها برای پلتفرم‌های مختلف منتشر شد؛ حتی یک انیمه اقتباسی از این مجموعه، در سال ۲۰۱۶ عرضه شد. دو نسخه از این مجموعه، تحت محوریت شخصیت Miles Edgeworth، با نام‌های Ace Attorney Investigations: Miles Edgeworth و Ace Attorney Investigations 2: Prosecutor’s Gambit به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ عرضه شدند. در پیش‌نمایش پیش رو، به بررسی ابتدایی بازی Ace Attorney Investigations Collection که شامل نسخه ریمستر شده دو عنوان مذکور است خواهیم پرداخت تا یک نیم‌نگاه به داستان وکیل محبوب، مایلز داشته باشیم. در ادامه با کریتیک‌لنز همراه باشید.

دادستان برتر و پازل عدالت

یوریکا!

بازی Ace Attorney Investigations Collection، شامل نسخه ریمستر شده دو بازی‌های Ace Attorney Investigations: Miles Edgeworth و Ace Attorney Investigations 2: Prosecutor’s Gambit است. کپکام با عرضه این مجموعه، قصد داشته تا دو اثر مذکور را، به بازیکنان جدیدتر معرفی کرده و آن را به پلتفرم‌های امروزی بیاورد. داستان دو عنوان AAI1 و AAI2، به صورت اپیزودیک، در ۵ فصل روایت می‌شود. هر فصل حول محور یک بازرسی جدید با حضور شخصیت Miles Edgeworth و کارآگاه Gumshoe می‌چرخد. از این رو، در هر فصل شاهد روایت یک داستان جدید هستیم که ارتباط خاصی با داستان‌های پیشین ندارند، اما مایلز به مرور متوجه دست‌های پشت پرده ماجرا شده و در هر اپیزود، از واقعیت داستانی گسترده‌تر رونمایی می‌شود. در نتیجه علاوه بر اینکه هر فصل داستانی نو ارائه می‌دهد، همچنان با پرده برداری از اتفاقاتی عجیب، بازیکن را برای دانستن ادامه ماجرا، در جای خود میخکوب می‌کند.

داستان نسخه اول از جایی شروع می‌شود که مایلز، یک وکیل خبره، پس از سفری نسبتا طولانی به دفتر خود باز می‌گردد. بلافاصله پس از ورود به دفتر خود، با پیکر بی‌جان شخصی نا آشنا مواجه می‌شود. در همین حین، مظنون پشت مایلز ظاهر شده و وی را تهدید به مرگ می‌کند، تا نهایتا در یک چشم به هم زدن، حواس مایلز را پرت کرده و از پنجره فرار می‌کند. در فصل اول، مایلز به همراه کارآگاه Gumshoe، که همواره شریک وی بوده است، به حل کردن پرونده جنایی مذکور می‌پردازد. مایلز با مهارت تمام و تنها در چند ساعت پرونده را حل می‌کند، غافل از اینکه پشت این ماجرا، قضیه‌ای بزرگتر پنهان شده است و دست‌های پشت پرده، مایلز را به بازیچه گرفته‌اند.

داستان هر دو مجموعه، جذاب، مملو از پیچش‌های داستانی و پایان‌های غیر منتظره است. شخصیت کاریزماتیک مایلز، در کنار شخصیت پردازی عالی دیگر شخصیت‌ها، تجربه‌ی داستانی عالی را برای بازیکن به ارمغان می‌آورد. گاهی با دیالوگ و صحنه‌های خنده دار بازیکن را سرگرم می‌کند و گاهی، با اتفاقات غیر منتظره، مخاطب را به وجد می‌آورد.
درکل، داستان بازی، به نسبت نسخه اصلی، کاملا دست نخورده باقی مانده، که انتخابی منطقی از سوی کپکام بوده است. به هر حال دلیلی برای ایجاد تغییرات در یک داستان خوب، وجود ندارد. اکنون قابلیت Episode Select به این عنوان افزوده شده که به بازیکنان امکان دسترسی به یک فصل، بدون نیاز به انجام فصل‌های پیشین را می‌دهد. همچنین، یک بخش History در دیالوگ‌های نسبتا طولانی بازی افزوده شده که دیدن تاریخچه دیالوگ‌های رد و بد شده بین شخصیت‌ها را مقدور می‌سازد. قابلیتی که غیبتش در نسخه اصلی، به شدت حس می‌شد. چنین تغییرات کوچکی، تجربه بازیکن را به مراتب لذت‌بخش‌تر می‌کنند.

پازل صد تکه

همانند نسخه اصلی، در این عنوان نیز بازیکن باید با گشتن در محیط و صحنه جرم، به جمع‌آوری سرنخ پرداخته و با کنار هم قرار دادن تکه‌های پازل، معما یا پرونده را حل کند. بازیکن بایستی با دقت تمام حتی کوچکترین جزئیات محیط و حتی اشیا را بررسی کند تا سرنخ‌های جدیدی به دست آورد. در نهایت با استفاده از یک قابلیت گیم‌پلی موسوم به Mind Chess، تکه‌های پازل یا همان سرنخ‌ها را در کنار هم قرار داده، تا به یک سرنخ جدید یا به یک نتیجه برسد. شطرنج ذهنی یا Mind Chess، از اصلی‌ترین ارکان گیم‌پلی این مجموعه به شمار می‌رود. پس از جمع‌آوری سرنخ، بازیکن آن‌ها را به افراد خاص ارائه می‌دهد یا گاها مظنونین را با ارائه اسناد متهم می‌کند. گاهی نیز با ارائه مدرک از شخص خاصی دفاع می‌کند. بازیکن بایستی در طول مکالمات کلیدی با این افراد، موسوم به Argument (بحث و جدال) و Rebuttal (رد ادعا) با انتخاب مدارک و گزینه‌های درست، با موفقیت به بخش بعدی راه پیدا کند. یک نوار مشابه نوار سلامتی در هر دو نسخه مشهود است، با قرار دادن سرنخ‌های نامربوط و اشتباه در کنار یکدیگر و یا انتخاب گزینه‌های نادرست و ارائه اسناد نادرست در بحث‌ها و مکالمات کلیدی، از میزان این نوار کم می‌شود. با خالی شدن آن، بازیکن موفق به حل کردن پرونده نشده و به پایان بد آن بخش، دست می‌یابد.
گیم‌پلی نسخه‌های بهبود یافته، به نسبت دو نسخه اصلی، دچار تغییرات ریز و درشتی شده که تجربه بازیکن را بهبود می‌بخشد. به طور مثال، گزینه‌ای تحت عنوان Story Mode افزوده شده که موجب می‌شود تا بازی به طور اتوماتیک، تمام معما‌ها را حل کند. این گزینه، برای افرادی که صرفا به دنبال آهنگ روان داستان و دیدن پایان آن هستند، بسیار مناسب است. زین پس بازیکن می‌تواند تاریخچه مکالمات را ببیند و اظهارات خود یا طرف مقابل را بازبینی کند، یا می‌تواند با ذخیره پیشرفت خود، در هر زمانی وارد یک فصل یا بخش دیگر شود. حتی گزینه‌ای به نام Original Soundtrack در تنظیمات بازی تدارک دیده شده که موسیقی جدید بازی را، با موسیقی نسخه اصلی جایگزین می‌کند. گزینه‌ای که مناسب برای بازیکنان قدیمی، جهت تجدید خاطرات می‌باشد. اگر به دنبال تجربه این عنوان با همان حس نوستالژی نسخه اصلی هستید، کپکام امکان تغییر سبک هنری بازی، از مدل‌های بهبود یافته و Full HD به پیکسل‌آرت را نیز در تنظیمات بازی تدارک دیده است. یک بخش تحت عنوان گالری به منوی اصلی بازی افزوده شده که کانسپت‌آرت و طراحی‌های زیبایی از هر دو عنوان این مجموعه در آن قابل مشاهده هستند. این موارد با پیش‌روی بازیکن در دسترس قرار می‌گیرند و بازیکن با پیش بردن بازی، همزمان یک آرت‌بوک چشم نواز را تکمیل می‌کند.

اما همچنان جابجایی شخصیت در این عنوان، بدون کوچکترین تغییری باقی مانده است. بازیکن فقط می‌تواند با کلیک موس شخصیت خود را جابجا کند و چون مایلز به طور دقیق روی مکان کلیک شده قرار می‌گیرد و امکان جابجایی پیوسته با استفاده از کیبورد وجود ندارد، جابجایی درست جهت بررسی برخی سرنخ‌ها طاقت‌فرسا می‌شود.

نوستالژی مدرن

علاوه بر تغییرات ریز و درست در بخش گیم‌پلی که به بهبود تجربه بازیکن کمک می‌کنند، تغییرات مناسبی در بخش بصری وجود دارند که علاوه بر حفظ اصالت سبک‌هنری بازی، یک تجربه بصری مدرن را برای بازیکن رقم می‌زنند. تمام مدل‌ها و بافت‌ها اکنون به وضوح Full HD ارتقا یافته‌اند. طراحی شخصیت‌ها نیز از نو، توسط آقای Tatsuro Iwamoto، طراح شخصیت‌های نسخه‌های پیشین Ace Attorney، انجام شده است. همچنین همان‌طور که بیان شد، امکان تغییر شخصیت‌های بازی به پیکسل آرت، برای یک تجربه نوستالژی، وجود دارد. هرچند سبک هنری بازی بسیار چشم نواز است، اما به لحاظ گرافیک فنی، جای بهبود بسیاری وجود دارد.

موسیقی جدید بازی نیز، دست کمی از موسیقی زیبای نسخه اورجینال ندارد و گوش نواز است. اما همچنان امکان تغییر آن به موسیقی قدیمی، وجود دارد.