سبک اشاره و کلیک (Point and Click) ماجراجویی را می‌توان یکی از سبک‌های کمتر پرداخته شده در صنعت بازی‌های کامپیوتری دانست که با وجود قدمت بالا و جذابیت‌های آن اما سالیان سال توجه چندانی به آن وجود نداشت. عنوان ماشیناریوم (Machinarium) در سال 2009 توانست جذابیت و خلاقیت این سبک را بار دیگر به همگان نمایش دهد. هر چند از عرضه این عنوان مدت‌های زیادی گذشته اما پس از آن شاهد عناوین موفق دیگری هم در ان سبک بودیم. عنوان Conquistadorio جدیدترین ساخته Morion Studio با همین سبک، چندی پیش در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفت و نظرات را به خود جلب کرد. در این مقاله به سراغ این بازی رفتیم تا ببینیم آیا این عنوان می‌تواند جایگاه خود را در عناوین هم سبک تثبیت کند یا اینکه شاهد یک اثر معمولی خواهیم بود. برای پاسخ به این سوال با ما در کریتیک‌لنز همراه باشید.

«آرامش گمشده»

این نقد و بررسی بر اساس نسخه‌ مخصوص منتقدین، و پس از 2.5 ساعت تجربه‌ بازی در پلتفرم PS5 انجام شده است.

بازی Conquistadorio، محصولی مستقل از Morion Studio است که با حال و هوای تاریک، مینیمال و کارتونی خود و البته سبک اشاره و کلیک ماجراجویی نظر هر گیمری را به خود جلب می‌کند. این بازی علاوه‌بر پلتفرم‌های اصلی (PC و کنسول‌ها)، بر روی پلتفرم اندروید (Android) هم در دسترس علاقه‌مندان قرار دارد و برچسب قیمتی 10 دلاری آن هم جالب توجه به نظر می‌رسد. تجربه بازی Conquistadorio کمی حس و حال عجیبی دارد؛ شاید این موضوع ناشی از تناقضات مختلف حاضر در بازی است، از روند نامتوازن داستان گرفته تا چالش‌های عجیب و فضا سازی جالب آن همه در خلق این حس عجیب دخیل هستند. اما در نهایت بعد از اتمام بازی به آنچه که تجربه شده نگاه کنید احتمالا شما هم مانند من ناامید خواهید شد و این ناامیدی پس از دیدن مجموع محتوای بازی در برابر قیمت و البته عناوین هم سبک خود به مراتب تشدید می‌شود.

از گوربرگشته

سال‌ها از یک جنگ باستانی گذشته و سربازان کشته شده در گورهای خود به آرامش ابدی فرو رفتند؛ اما در این بین یکی از تابوت‌ها به صورت اتفاقی از زیر خاک خارج شده و جسد آن بر زمین افتاده و تابوت نیز نابود می‌شود. حال این سرباز (یا شاید هم فرمانده) به دنبال یک تابوت جدید برای آرامش ابدی است و برای رسیدن به این هدف مسیر پر پیچ و خمی در پیش دارد. داستان بازی از همان ابتدای امر، تاریک و عجیب به نظر می‌رسد و این روند در ادامه ماجرا هم ادامه پیدا می‌کند که شاید جالب توجه‌ترین مورد آن حضور موجودات فضایی به عنوان دشمنان این جنگ باستانی است. این مضمون جالب به تنهایی سوژه مناسبی برای روایت یک داستان جالب است اما حضور برخی موارد مانع از شکوفایی این سوژه و حتی خود داستان بازی می‌شود. بازی Conquistadorio دارای سیستم بخش بندی برای روایت داستانی است و در ابتدای بازی هم با عنوان بخش اول مواجه می‌شویم اما با گذر زمان و انجام بازی در نقطه‌ای که از نظر روایتی مهم است به ناگاه با متن این داستان ادامه خواهد داشت و پایان بازی مواجه می‌شویم. این موضوع برای بازی‌هایی که در فاز دسترسی زودهنگام یا بازی‌های داستانی که به صورت پیش‌فرض به صورت چند قسمتی منتشر می‌شوند عجیب نیست اما با مراجعه به صفحات این بازی در فروشگاه‌های مختلف کوچکترین اشاره‌ای به ناقص بودن بازی یا مرحله دسترسی زودهنگام نشده بنابراین خریدار انتظار یک بازی کامل را دارد اما در همان اوایل راه متوجه ناقص بودن بازی خواهد شد. این نقص از زمان عرضه بازی در 30 مهر 1402 تا کنون (خرداد 1404) باقی مانده و خبری از عرضه به روزرسانی و تکمیل داستان نیست! عجیب‌تر آنکه بازی طی ماه‌های بعد تقریبا بر روی همه پلتفرم‌ها عرضه شده و آخرین مورد آن در اسفند 1403 برای مجموعه Xbox است و این نقص بر روی تمام پلتفرم‌ها و در تمام این مدت باقی مانده و همچنان هم ادامه دارد! به نظر می‌رسد توسعه دهندگان یا علاقه‌ای به تکمیل آنچه که آغاز کردند ندارند یا اینکه این بازی عملا یک کلاهبرداری برای فروش بیشتر است. این نکته را هم اضافه کنم که داستان در این حدود 2 ساعت هم عملا حرف خاصی برای گفتن ندارد و بیشتر شبیه به یک مقدمه عمل می‌کند که می‌تواند در ادامه جذاب شود اما با توجه به اینکه از ادامه هیچ چیزی نمی‌دانیم بنابراین می‌توان گفت که آنچه که تجربه شد صرفا از منظر پس زمینه داستانی جالب به نظر می‌رسد و آنچه که بر شخصیت اصلی گذشته بسیار پیش پا افتاده به نظر می‌رسد.

چالش لذت بخش یا سردرگمی آزار دهنده؟

گیم‌پلی Conquistadorio بر پایه سبک کلاسیک اشاره‌ و کلیک طراحی شده است که در آن بازیکن باید آیتم‌هایی را در محیط شناسایی کرده، ترکیب کند یا در جای مناسب به کار ببرد. اغلب در این روند راهنمایی‌هایی یا حداقل نشانه‌هایی برای بازیکن قرار می‌گیرد که بتواند بازی را به پیش ببرد اما برخلاف این رویه مرسوم، در Conquistadorio خبری از راهنمایی‌های واضح یا نشانه‌ها نیست و این شما هستید که باید نقاط عملکردی را در نقشه کشف کنید. هر چند یک ساز و کار مختصر در نظر گرفته شده که می‌تواند برخی آیتم‌ها را به شما نشان دهد اما در اغلب موارد این ساز و کار کاربرد چندانی ندارد و نمی‌تواند کمکی به پیشبرد بازی داشته باشد. البته در کنار این ساز و کار نیز یک سیستم دیگر در نظر گرفته شده که راهنمایی واضح‌تری را به شما نشان خواهد داد که برای استفاده از آن هم باید یک مینی گیم چالش برانگیز را تکمیل کنید و اینکه با استفاده از این سیستم باید قید دریافت تمامی اچیومنت‌های بازی را بزنید؛ البته راهنمایی‌های این روش هم گاهی اوقات مبهم هستند و کمک بزرگی نمی‌کنند. یکی دیگر از موارد جالب توجه این است که بازی از همان آغاز شما را با دریای معماها رها می‌کند و خبری از آموزش و راهنمایی‌های اولیه هم نیست.

بازی نوآوری به خصوصی در گیم‌پلی ندارد و روش‌های برخورد با بازی مطابق اغلب بازی‌های هم سبک است اما از نظر طراحی معماها به جرأت می‌توانم بگویم که با یک بازی بسیار پیچیده طرف هستیم که برای حل معماهای آن نیاز به فکر و خلاقیت بالایی دارد. اغلب آیتم‌ها به نحوی در صفحه بازی جایگذاری شدند که به سادگی قابل تشخیص نیستند و حتی ترکیب آن‌ها با یکدیگر نیز به سادگی قابل تشخیص نخواهد بود. یکی از مواردی که می‌تواند برای مخاطب چالش برانگیز باشد نیاز به تعامل دقیق با محیط‌ها است؛ به عنوان مثال برخی از راه حل‌هایی که در بازی به کار برده می‌شود نتیجه تغییراتی است که باید در محیط ایجاد کنید اما نکته اینجاست که برخی از این آیتم‌ها به حدی ریز و در هم تنیده طراحی شدند که در درجه اول نیاز دقت بالا و در درجه دوم نیاز به یک حافظه خوب دارد. به طور کلی معماها و پازل‌های در نظر گرفته شده در بازی با هوشمندی بالایی طراحی شدند اما این هوشمندی گاهی اوقات به قدری پیچیده می‌شود که احساس آزار به مخاطب را القا می‌کنند. این نکته راه هم باید اضافه کنم که بخش عمده‌ای از محتوای 2 ساعته بازی نیز صرف حل همین معماهای پیچیده می‌شود و عملا اگر با عنوانی که درجه سختی متوسطی داشت مواجه بودیم این میزان محتوا به مراتب کمتر هم می‌شد.

تاریکی مینیمال

Conquistadorio با بهره گیری از موتور گرافیکی Unity توسعه پیدا کرده است و از این جهت با عنوانی سبک در پردازش طرف هستیم. توسعه دهندگان فضاهای تاریک بازی را خیلی خوب پیاده سازی کردند. طراحی‌ها سبک دستی دارند و فضای کلی هم بسیار ساده (مینیمال) به نظر می‌رسد اما در عین حال با قرار گیری در این فضا حس و حال حضور در یک محیط قدیمی و تاریک به خوبی منتقل می‌شود و انیمیشن‌های ساده و روان بازی هم جذابیت حضور در این محیط را به مراتب بیشتر و جذاب‌تر می‌کند. تنوع محیط‌ها نسبت به مشکلاتی که مطرح شد در سطح خوبی قرار دارد و عملا به صورت مداوم تا انتهای بازی با محیط‌ها جدید مواجه می‌شویم. طراحی این محیط‌ها خوب کار شده و آیتم‌ها هم همان‌طور که ذکر شد با دقت بالا در جای جای این محیط‌ها مخفی شدند. البته مجدد وجود یک مشکل عجیب مانع از درخشش تمام و کمال این بخش می‌شود و این مشکل هم کاملا فنی است. در برخی از محیط‌ها به صورت تصادفی مشکلات رندرینگ را شاهد هستیم که یا به صورت اضافه شدن رنگ‌ها ناخواسته مانند رنگ زرد که به صورت الگویی ثابت در کل صفحه پدیدار شده است یا به صورت نویزهای رنگی که ظاهرا ریشه در مشکلات رندرینگ است دیده می‌شود. جز این مشکل که البته خود بسیار هائز اهمیت است، ایراد فنی دیگری در بازی وجود ندارد و بازی به روانی در کنسول PS5 اجرا می‌شود.

بیشتر بازی Conquistadorio در سکوت جریان دارد اما موسیقی‌های متن محدودی هم که در بازی حضور دارند در راستای فضای تاریک بازی انتخاب شدند و کار خود را به خوبی انجام می‌دهند اما مهم‌ترین عنصری که سکوت مطلق بازی را می‌شکند صدای افکت‌های موجود در بازی مانند راه رفتن شخصیت اصلی بازی یا جا به جا کردن اشیاء است. این افکت‌ها و حتی تلاش برای صحبت کردن بین شخصیت‌های موجود در بازی به خوبی پیاده سازی شده و در کنار سکوت مطلق حس تاریک و وهم انگیز حاکم در داستان بازی را القا می‌کنند.