توسط 
بازی‌های وحشت آغاز به تغییر به سبکی کرده‌اند که بسیار به آن عادت داشتیم، چه اول‌شخص باشد و چه سوم‌شخص. دیگر گرافیک زیبا مفهومی ندارد و در عوض، رویکردی را در پیش می‌گیرند که وضوح کمی (Lo-fi) دارد و روی فیلم یافت‌شده یا Found Footage تمرکز دارد تا پلیرها را به هیجان آورند.
زیبایی فیلم یافت‌شده، ناآگاهی است. آیا واقعاً آن جزئیات را دیدید؟ آیا واقعاً چیزی را دیدید که حرکت کرد؟ چنین چیزی برای دهه‌ها در عرضه سینما موفق بوده و حالا به نظر می‌رسد که گیمینگ نیز بیش از پیش از آن استقبال می‌کنند. بازی Silent Breath، عنوانی وحشت که توسط استودیویی مستقل و کوچک توسعه یافته است که همین رویکرد را دارد.
بازی Silent Breath خود را به‌عنوان عنوانی وحشت در حال تکامل با تکرارپذیری بالا توصیف می‌کند. اگرچه ساده به نظر می‌رسد، اما جنگلی ترسناک، ناپدیدنشدن مردم و فروپاشی تدریجی سلامت عقلی، باعث می‌شوند تا اثری بی‌همتا به نظر برسد.
برای مثال، بازی جامپ‌اسکیر (Jump Scare)ها را که به‌صورت تصادفی قرار می‌دهد و گم‌شدن افراد کلیدی که در مرکز داستان قرار دارند، پلیرها را وادار می‌کند تا به بازی برگردند و مجدد آن را تجربه کنند. محیط واقع‌گرایانه بازی هم سرسبز است و هم تهدیدآمیز که باید باید برای زنده‌ماندن، از موجوداتی که میان درخت‌ها سرگردان هستند اجتناب کنید.
احتمالاً ویژگی برجسته Silent Breath، استفاده از مایکروفونی است که واکنش شما را نسبت به اتفاقات درون بازی، می‌سنجد. اگر حین تجربه ساکت نباشید، موجودات شما را پیدا و حمله می‌کنند؛ بنابراین لطفاً فریاد نزنید. این بازی که الهاماتی از Resident Evil در رویکرد اول‌شخص و Silent Hill در طراحی دشمنان عجیب‌و‌غریب گرفته، یکی از عناوین جذاب
بازی Silent Breath هم‌اکنون در استیم در دسترس قرار دارد و بازخوردهای بسیار خوبی دریافت کرده است.
نظر شما دررابطه‌با این موضوع چیست؟ نظرات خود را با کریتیک‌لنز به اشتراک بگذارید.