بازار داغ بازی‌های ایندی سال‌هاست که حرارت خوبی دارد و عناوین کوچک و بزرگ بی‌شماری که ساخته و عرضه می‌شوند، گواهی بر این موضوع است. چیزی که معمولا بازی‌های ایندی را از زیر سایه برادران بزرگ‌تر خود یعنی بازی‌های AAA خارج می‌کند، خلاقیت در زمینه‌هایی چون گیم‌پلی، طراحی و حتی داستان‌سرایی است. به گونه‌ای که بعضا بسیاری از بازیکنان برای دوری از تکرار مکررات عناوین AAA و تجربه‌ای متفاوت، به عناوین ایندی روی می‌آورند. بازی Spirit of The Samurai نیز یکی از این عناوین ایندی است که سعی داشته با ارائه آرت استایلی کاملا جدید و متفاوت از آن‌چه که تا کنون در بازی‌ها دیده‌ایم در کنار گیم‌پلی‌ای مبنی بر شخصی‌سازی کمبوها، مخاطبانی برای خود دست و پا کند.

در ادامه با کریتیک‌لنز همراه باشید.

سامورایی با طعم استاپ موشن

این نقد و بررسی بر اساس نسخه‌ی مخصوص منتقدین، و پس از 6 ساعت تجربه‌ی بازی روی پلتفرم PC انجام شده است.

باز هم شیطان در ژاپن کهن

داستان در دوران مدرن و با روباهی افسانه‌ای که داستانی در مورد جنگجویی به نام Takeshi (تاکِشی) را برای پسرکی در جنگل روایت می‌کند، آغاز می‌شود. پس از مقدمه‌ای کوتاه، به گذشته رفته و در نقش تاکِشی قرار می‌گیریم که یک سامورایی در دوران کهن ژاپن قدیمی است که توانایی ارتباط با ارواح جنگل را دارد. او پس از مکالمه‌ای با روباه افسانه‌ای، از خطر قریب الوقوع حمله شیطانی باستانی به نام Shuten-douji به دهکده خود آگاه شده و سعی می‌کند تا با آگاه کردن مردم، برای مقابله با آن شیطان و نیروهای اهریمنی‌اش آماده شوند. اما همان‌طور که می‌توان حدس زد، شرایط آن‌گونه که انتظار می‌رود، پیش نرفته و به ناچار سفری طولانی برای نابود کردن Shuten-douji آغاز می‌شود.

داستان سر راست و ساده است و روایت عمدتا در قالب کات سین‌ها و بعضا دیالوگ‌های بین شخصیت‌ها دنبال می‌شود. در اغلب بازی اتفاق به خصوصی رخ نمی‌دهد؛ چرا که بیشتر زمان بازی را در جست و جوی Shuten-douji و مبارزات سپری می‌کنید و کمتر با اتفاق به خصوصی روبرو می‌شوید. با این حال سورپرایزهای بسیار جالبی در عین این سادگی در بازی گنجانده شده است که با دیدن آن‌ها متعجب خواهید شد. اگرچه صداگذاری ضعیف کار شده است و لهجه و نوع حرف زدن بازیکنان به گونه‌ای است که انگار صداگذار در تلاش بوده‌ است تا بتواند لهجه ژاپنی را تقلید و اجرا کند و این موضوع باعث شده تا حدودی خنده‌دار به نظر برسد.

سامورایی با طعم استاپ موشن

در بازی The Spirit of the Samurai اولین چیزی که مطمئنا نگاه بازیکنان را به خود جلب می‌کند، آرت استایل جذاب و منحصر به فرد بازی است. چرا که بر خلاف بازی‌های موجود در صنعت که معمولا به صورت CG طراحی می‌‎شوند، سازندگان از یکی از سخت ترین و در عین حال بهترین انواع انیمیشن برای ساخته خود استفاده کرده‌اند که چیزی نیست جز استاپ موشن. استاپ موشن که معمولا نظیر آن را در انیمیشن‌های ساخته استودیو Aardman چون Wallace & Gromit، Chicken Run و Shaun The Sheep دیده‌ایم، سبکی است که از مدل‌های واقعی و ساخته دست و پویانمایی دستی بهره گرفته و در نتیجه ظرافت بسیار بالا و خاصی را طلب می‌کند. به گونه‌ای که برای فریم به فریم به تصویر کشیدن حرکات، زمان و دقت بالایی صرف می‌شود و در عین حال، نتیجه بسیار جذاب و دیدن آن لذت بخش است. سازندگان نیز از این هنر بهره گرفته و شخصیت‌ها و مدل‌ها را با جزئیات بسیار خوبی ساخته و پرداخته‌اند. به گونه‌ای که مطمئنا با دیدن کات سین‌های بازی و به خصوص شخصیت اصلی یعنی تاکِشی، از کیفیت . جزئیات بسیار خوب آن که با افکت‌ها و نورپردازی بسیار مناسبی ادغام شده است، متعجب خواهید شد. این آرت استایل نه تنها در در کات سین‌ها، که در پس زمینه‌ها و گیم‌پلی و مبارزات نیز لحاظ شده و جذابیت بسیار بالایی به بازی افزوده است.

با اینکه استاپ موشن کار شده در بازی به بهترین حالت خود اجرا شده است، اما متاسفانه بازی از نظر رنگ‌بندی و طراحی پس‌زمینه‌ها ضعیف عمل می‌کند. بیشتر بازی رو رنگ‌های تیره و سیاه پوشانده‌اند و در برخی از قسمت‌های بازی این موضوع چنان خود را نشان می‌دهد که حتی به سختی می‌توانید مسیر پیش روی خود را بیابید.

جذاب اما آزاردهنده

عنوان SoTS به گفته سازندگان، عنوانی دو بعدی در سبک Metroidvania بوده که از سیستم مبارزات عناوین Souls و علی‌الخصوص Sekiro الهام واضحی گرفته است. در حیطه مبارزات همچون Sekiro، شاهد قابلیت‌هایی چون بلاک، داج و پری هستیم. پری کردن دشمنان زمان‌بندی دقیقی می‌طلبد که در صورت موفقیت آمیز بودن، دشمنان را برای لحظاتی بی‌حرکت می‌کند.

با نابودی دشمنان آیتمی به نام Incense به دست می‌آورید که علاوه بر ایفای نقش XP در لول آپ کردن تاکِشی، در محراب‌ها که به نوعی حکم همان Bonfireها را ایفا می‌کنند، می‌توانید به خرید آیتم‌ها و مهمات بپردازید. در عین حال با پیشکش کردن آیتم‌هایی خاص، می‌توانید Incenseهای بیشتری به دست آورده و آیتم‌های بیشتری خریداری کنید. در طرف دیگر می‌توانید Statهای خود را افزایش دهید تا در مبارزات به آسانی شکست نخورید. البته شایان ذکر است که با تعامل با این محراب‌ها، دشمنان همچون سری Souls، دوباره ظاهر نمی‌شوند.

در طرف دیگر سازندگان مکانیزم بسیاری خوبی برای ضربات و کمبو‌ها تدارک دیده‌اند. عمدتا کمبو‌های بازی به 5 دسته مختلف تقسیم شده که حرکات با فشردن جهت خاص به همراه دکمه ضربه، اجرا می‌شوند. در عین حال برای سهولت کار می‌توانید تنها از جهات آنالوگ راست گیم‌پد برای اجرای کمبوها بهره‌مند شوید. در صفحه به خصوصی که تدارک دیده شده است، می‌توانید به شخصی سازی کمبوها بپردازید. به این گونه که با پیشروی در بازی و لول آپ کردن، حرکات بیشتری برای شما باز می‌شوند که می‌توانید در اسلات مخصوصی هر یک از 5 کمبو قرار دهید. با انجام این کار تعیین می‌کنید که پس از اولین ضربه که اصولا ثابت است، باقی کمبوی اجرایی به چه صورت انجام شود. این قضیه سبب شده تا با تنوع بسیار خوبی در زمینه کمبوها و مبارزات روبرو باشیم. با گونه‌ای که در هر لحظه و هر زمان می‌توانید به منوی مخصوص این ویژگی رفته و کمبوهای خود را شخصی سازی کنید. اگرچه منوهای بازی برای استفاده از آیتم‌ها و منوی شخصی‌سازی کمبوها بسیار ضعیف طراحی شده‌اند و به دلیل این ضعف که عمدتا در نشانه‌گرها و حتی صداگذاری وجود دارد، در اوایل بازی سردرگمی زیادی را برای بازیکنان به وجود می‌آورد.

همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، آرت استایل بازی به سبک استاپ موشن است. این قضیه در حرکات و انیمیشن‌ها به خوبی نمایان شده و با حرکات جالب و متنوع تاکِشی در انجام کمبوها روبرو هستیم. با این حال این آرت استایل به دلیل ماهیت خود، حکم شمشیر دو لبه‌ای را ایفا می‌کند که می‌تواند در بسیار از جاها بر ضد شما عمل کند. به خاطر این آرت استایل، سوییچ کردن بین سلاح دور برد و شمشیر تا حدی کند اجرا می‌شود. در طرف دیگر چنان‌چه بخواهید روی خود را به طرف دیگر بچرخانید، این عمل باز هم به کندی اجرا می‌شود. این موضوعات سبب شده تا در مبارزات چنان‌چه با بیش از یک دشمن روبرو شوید، به راحتی شکشست بخورید؛ چرا که دشمنان بی وقفه به شما حمله می‌کنند و بسیار زیاد پیش می‌آید که حتی قبل از اینکه بتوانید ضربه‌ای وارد کنید، به راحتی شکست بخورید. البته همان‌طور که گفته شد، این قضیه حکم شمشیر دو لبه دارد، چرا که شما نیز می‌توانید از این موضوع در مقابله با دشمنان استفاده کنید و به راحتی آن‌ها را شکست دهید. در واقع این موضوع حکم نوعی سوء استفاده از مکانیزم‌های بازی است که با توجه به تعداد دشمنان، بیشتر علیه شما عمل می‌کند تا به نفع شما. دشمنانی که تنوع زیادی ندارند و عمده بازی را به مبارزه با همان دشمنان تکراری به دفعه هزارم خواهید پرداخت که بازی را به ورطه تکرار می‌کشانند. برخی از دشمنان بازی تنها به یک نقطه خاص محدود هستند و دیگر جایی رویت نمی‌شوند.

در طول بازی و در نقاطی خاص، کنترل شخصیت‌های دیگری را بر عهده خواهید گرفت که تا حدودی برای یکنواخت نشدن روند بازی و داستان آن گنجانده شده‌اند. اگرچه به طور کلی روند کلی گیم‌پلی به همان حالت استفاده شده در تاکِشی است و فقط در برخی از جزئیات تفاوت دارد. در یکی از بخش‌ها، پلتفرمینگ بازی به شدت آزاردهنده و بد طراحی شده است که سبب می‌شود به دفعات بسیار زیادی و در یک نقطه ثابت، شکست بخورید. علی‌الخصوص این واقعیت که دوربین بازی به طور کلی به خوبی حرکات شخصیت اصلی را دنبال نمی‌کند و بسیار پیش می‌آید که نتوانید قدم‌های جلوتر خود را زودتر ببینید و در دام تله‌ای بیوفتید و شکست بخورید. این موضوع و این واقعیت که چیدمان چک پوینت‌های بازی واقعا بد بوده و در عین حال بعضا مجبورید بارها و بارها یک کات سین را برای بار چندم ببینید، سبب شده تا بخواهید بازی را کنار بگذارید.

در نهایت بر خلاف گفته سازندگان که Spirit of The Samurai عنوانی در سبک Metroidvania است، رنگ و بوی واقعیت به خود نمی‌گیرد و حالت خطی دارد. در واقع به هیچ وجه نمی‌توانید به نقاطی که قبلا در آن بودید، برگردید و طراحی خطی نقشه به گونه‌ای است که جایی برای Backtracking نمی‌گذارد.