توسط 
به عقیده بسیاری موفقیت چشم‌گیر شرکت سونی در نسل قبل و کنسول PS4 به علت عرضه انحصاری‌های بسیار باکیفیت بود. از بین این همه بازی انحصاری شاید بهترین آن‌ها نیز، آخرین بازی بزرگ این کنسول بود. The Last of Us Part 2 ادامه‌ای مستقیم بر بزرگ‌ترین انحصاری زمان PS3 است، یک عنوان که هرچه هم با داستان و اتفاقات بازی مشکل داشته باشید باز هم نمی‌توانید منکر کیفیت بسیار بالای آن در تمامی زمینه‌های آن شوید. متاسفانه با شروع این نسل و ادامه حرکت ضعیف مایکروسافت و کنسول Xbox در ارائه انحصاری‌های مناسب، شرکت سونی نیز به هر دلیلی تغییر رویه داده و به‌جای عرضه بازی‌های جدید رو به بازسازی عناوین گذشته خود کرده است. بازی The Last of Us Part 2 Remastered نیز یکی از همین بازسازی‌ها است که در واقع از هر زاویه‌ای به آن نگاه کنین دلیلی برای ساخت آن پیدا نمی‌کنید. با این وجود با کرتیک‌لنز همراه باشید تا به بررسی دقیق‌تر این عنوان بپردازیم.
همان بازی، همان گرافیک
عنوان The Last Of US Part 2 Remastered با قیمت 50 دلار عرضه شده است، البته کسانی که پیش از این، نسخه اصلی بازی را خریداری کرده بودند تنها با پرداخت 10 دلار می‌توانند این عنوان را تجربه کنند. مسلما مبلغ 10 دلار هزینه چندان زیادی برای ارتقای یک بازی نیست مخصوصا با وضع موجود در صنعت بازی که گاهی DLCهایی کوتاه و بی‌هدف با قیمت بسیار بیشتری از این مبلغ عرضه می‌شود. با این حال آیا نسخه Remaster این بازی ارزش 10 دلار اضافی را دارد یا باید با بازی کردن مجدد نسخه اصلی، این 10 دلار را در کیف پولمان نگه داریم؟ پیش از همه باید به گرافیک بازی پرداخت زیرا هنگامی که نام ریمستر در انتهای یک عنوان گذاشته می‌شود اولین انتظار، پیشرفت گرافیکی آن است. به طور قاطع می‌توان گفت که گرافیک نسخه ریمستر و نسخه اصلی بازی هیچ‌گونه تفاوت مشهودی با یکدیگر ندارند به طوری که کسانی که به تازگی نسخه اصلی بازی را روی کنسول PS5 و با 60 فریم تجربه کرده بودند حتی در صورت در کنار هم گذاشتن دو بازی نیز متوجه تغییرات خاصی نمی‌شوند. البته هنوز هم گرافیک بازی بسیار عالی و صد البته چشم‌نواز است اما این‌که تفاوتی کرده باشد، خیر، هیچ تفاوتی در کار نیست و گرافیک بازی همان است که در گذشته بوده. پس احتمالا در همان ابتدا نسخه ریمستر این بازی بسیاری را ناامید می‌کند.
جذابیت Dual Sense و تنبلی سازندگان
از بحث گرافیک بازی که بگذریم مورد دیگری که سونی و سازنده بازی یعنی Naughty Dog در تبلیغات بازی تمرکز زیادی روی آن کردند همگام‌سازی بازی با کنترلر Dual Sense بود. اکنون بر خلاف بازی اصلی که از هیچ‌کدام از قابلیت‌های خارق‌العاده این دسته استفاده نمی‌کرد، این‌بار تقریبا تمام بازی با کنترلر PS5 همگام شده است. در محیط‌های مختلف بازی و راه رفتن شخصیت اصلی در هرکدام از آن‌ها نحوه لرزش دسته یا همان قابلیت Haptic Feedback به زیبایی عمل کرده و حس آن محیط را به گیمر می‌دهد. استفاده از تیر و کمان نیز با وجود Adaptive Triggers بسیار لذت بخش بوده و حس کشیدن یک کمان واقعی را کاملا القا می‌کند. مورد دیگری که بنا به قول سازندگان به بازی اضافه شده سه مرحله‌ای است که در حین ساخت بازی اصلی به هر دلیلی پیش از کامل شدن، ساخت آن‌ها متوقف شده بود و اکنون در این بازسازی قرار گرفته است. این مراحل که Lost Levels نام دارد در بازی طی یک منوی جداگانه قابل اجرا است. این مراحل شاید ناامیدکننده‌ترین بخش The Last Of US Part 2 Remastered باشد. شرکتNaughty Dog حتی به خود زحمت نداده این مراحل را کامل کرده و در بخش داستانی بازی قرار دهد. دو مرحله از این سه مرحله که کاملا در حالت بسیار خامی قرار داشته و حتی یکی از آن‌ها هنوز صداگذاری نیز نشده است. پیش از شروع هرکدام از این مراحل نیز کارگردان بازی نیل دراکمن توضیح مختصری در مورد چگونگی آن‌ها و علت قرارنگرفتنش در بازی اصلی را توضیح می‌دهد. در طول مرحله نیز توضیحات نسبتا زیادی توسط سازندگان داده می‌شود. به شخصه قرار گرفتن این مراحل به این صورت در بازی را به دلیل تنبلی شدید سازندگان می‌دانم و چون به نوعی آن‌ها مطمئن از فروش مجدد بازی توسط طرفداران دو آتیشه این سری بودند زحمت خاصی نیز به خود نداده‌اند، در صورتی که با کامل کردن این مراحل و قرار دادنشان در داستان اصلی می‌توانستند ارزش این ریمستر را بسیار بالاتر از چیزی که هست، ببرند.
مبارزه بی‌پایان با انبوه دشمنان، چه انسان چه غیر انسان
غیر از همه این مواردی که گفته شد، مود کاملا جدیدی نیز برای The Last Of US Part 2 Remastered طراحی شده است. No Return یک بخش غیر داستانی کاملا جدید برای این سری است که در آن باید با انتخاب یکی از شخصیت‌های موجود در داستان در مقابل حمله گروه‌های مختلف ایستادگی کنید. اولین نکته‌ای که در این حالت به چشم می‌خورد قابلیت بازی با شخصیت‌هایی غیر از الی و ابی است. در این حالت می‌توانید با پیشروی و باز کردن شخصیت‌هایی مانند تامی، دینا، جوئل و بسیاری دیگر، با آن‌ها این مود را پیش ببرید. کلیت No Return شامل یک بیس اصلی برای خرید سلاح جدید، انتخاب مسیر پیشروی و البته ارتقای شخصیت اصلی است. نکته جالب در مورد انتخاب مکان بعدی مبارزات این است که اکثر مواقع باید بین دو مکان یکی را انتخاب کرد و با انتخاب یک از آن‌ها، کل مسیر دیگری غیر قابل دسترس می‌شود. با وجود شانسی بودن حضور هرکدام از این مسیرها، ارزش تکرار این مود بسیار بالاست. در بحث مبارزات نیز ممکن است هرکدام از گروه‌های WLF، Rattlers، Scars یا زامبی‌های در هرکدام از مکان‌ها به شما حمله کنند. این حالت حتی شامل باس‌هایی متنوعی مانند RatKing و یا کاپیتان گروه Rattlers نیز می‌شود. به طور کلی این حالت بازی جدید شاید مهم‌ترین انگیزه افراد برای پرداخت 10 دلار اضافی برای این ریمستر باشد. زیرا گیم‌پلی بازی هنوز هم به قدری جذاب و هیجان‌انگیز است که تا مدت‌ها می‌توان با این حالت سرگرم شد و از آن لذت برد.
همان بازی دوست‌داشتنی و بی‌نظیر
غیر از همه مواردی که گفته شد و تمامی بخش‌هایی که در نسخه Remaster به عنوان اصلی اضافه شده است، بازی اصلی هنوز هم بی‌نظیر بوده و به جرات کمتر بازی توان رقابت با این عنوان را دارد. داستان بازی ممکن است بعد از گذشت این همه سال هنوز دشمنان زیادی داشته باشد و بسیاری از اتفاقات آن برای افرادی ناامیدکننده و حتی توهین‌آمیز باشد اما به جرات اگر به بازی فرصت داده و اتفاقات تلخ شروع داستان و نقش ابی در آن را برای مدتی فراموش کرده و اجازه دهید بازی بار دیگر ابی را برای شما معرفی کرده و قصه زندگیش را بازگو کند مطمئن باشید شخصیت ابی در کنار الی برای شما نیز یکی از به یادماندنی‌ترین شخصیت‌ها در تمام بازی‌هایی که بازی کردید، می‌شود. داستان بازی به زیبایی هرچه تمام چرخه انتقام را بازگو کرده و این حس را به مخاطب القا می‌کند که در نهایت یک نفر باید از خود گذشته و این چرخه را بشکند. هرچه به انتهای بازی نیز نزدیک شوید این حس انتقام در شما نیز ضعیف‌تر شده و تنها به رهایی الی و ابی از این همه رنج و عذاب فکر خواهید کرد. به جرات داستان The Last of Us Part 2 یکی از قوی‌ترین روایت‌های داستانی را در تمامی ساخته‌های صنعت گیم دارد. به غیر از داستان تمامی بخش‌های دیگر بازی نیز همپای داستان بی‌نظیرش حرکت می‌کنند، از صداپیشگی عالی شخصیت‌ها گرفته تا گیم‌پلی سنگین و جذاب بازی، تمامی بخش‌های بازی در قله ساخته‌های این صنعت قرار دارند. مبارزه با دشمنان انسانی بازی با وجود طراحی مرحله عالی آن هنوز هم حس و حال عجیبی داشته و کاملا مخاطب را ارضا می‌کند. مبارزه با Infectedها نیز با این‌که متفاوت از مبارزه با انسان‌ها بوده ولی همانند آن لذت‌بخش است.
